بررسی تاثیر روابط در حسابرسی بر کیفیت حسابرسی

پژوهش حاضر به بررسی ارتباط بین رابطه حسابرس و صاحبکار با کیفیت حسابرسی می پردازد. هرچه طولدوره حسابرسی طولانیتر شود، ممکن است باعث عمیق ترشدن روابط، بین شریک حسابرسی و صاحبکار ودرنتیجه بروز رفتار غیر اخلاقی توسط حسابرس شده که منجر به کاهش کیفیت حسابرسی می گردد. روش اینپژوهش توصیفی – کاربردی است و از لحاظ نوع روابط بین متغیرها از نوع رگرسیون چند متغیره می باشد. جامعهآماری این تحقیق شامل ۷۸۰ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۰بوده که با استفاده از روش حذف سیستماتیک پالایش شده و ۱۳۰ شرکت بعنوان جامعه آماری تحقیق باقی ماندهاست. داده های این پژوهش مبتنی بر ارقام و اطلاعات واقعی بازار سهام و صورتهای مالی شرکت میباشد. گردآوریاطلاعات براساس روش کتابخانه ای صورت می گیرد. در این تحقیق برای تخمین دیتاها و مدل ها از شاخص هایمرکزی و پراکندگی (آمار توصیفی) و برای بررسی فرضیه ها از رگرسیون چندگانه مبتنی بر داده های ترکیبی (سال-شرکت) استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان میدهد که رابطه معکوس و معناداری بین رابطه حسابرس وصاحبکار با کیفیت حسابرسی وجود دارد. یعنی هر چقدر روابط بین شریک حسابرس و صاحبکار(رابطه شخص بهشخص) طولانی تر باشد، از کیفیت حسابرسی کاسته می شود.

Keywords:

رابطه حسابرس , کیفیت حسابرسی , رابطه شخص به شخص