اثربخشی فرزندپروری مثبت بر بهبود روابط والد فرزندی و نشانگان اختلالات رفتاری هیجانی کودکان ADHD

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش سبک فرزند پروری مثبت بر بهبود روابط والد-فرزند و نشانگان اختلال رفتاری کودکان با نشانگان بیش فعال بود. یژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح " پیش آزمون- پس آزمون بود و کاربردی است. جامعه آماری را دانش آموزان بیش فعال مراجعه کننده به مراکز درمان و مشاوره منطقه ۵ شهر تهران تشکیل دادند. آموزش ها هفته ای دو جلسه صورت گرفت و بر اساس پژوهش های پیشین نمونه آماری متناسب با پژوهش های شبه آزمایشی برابر ۳۰ نفر در نظر گرفته شد که در دو گروه ۱۵ نفر کنترل و گواه قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده های از مقیاس والد کودک پیانتا و برای بررسی اختلال های رفتاری نوجوانان از نظام ارزیابی مبتنی بر تجربه آخن باخ استفاده شد. داده های حاصل از این طرح با استفاده از نرم افزار ۲۱–SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابتدا با استفاده از روش های آمار توصیفی مانند میانگین، انحراف معیار و خطای استاندار داده ها و سپس با استفاده از روش های آمار تحلیل کوواریانس برای بررسی فرضیه های پژوهش استفاده خواهد شد. نتایج به دست آمده نشان داد آموزش فرزندپروری مثبت بر بهبود روابط والد فرزندی کودکان ADHD تاثیر معنادار دارد.

Keywords:

آموزش سبک فرزند پروری مثبت , روابط والد-فرزند , نشانگان اختلال رفتاری , دانش آموزان بیش فعال