برسی رابطه پیوند با مدرسه و ارتباط باهمسالان با رفتارهای خودآسیب رسان نوجوانان با میانجی گری تنظیم هیجان.

هدف از پژوهش حاضر برسی رابطه پیوند با مدرسه و ارتباط باهمسالان با رفتارهای خودآسیب رسان نوجوانان با میانجی گری تنظیم هیجان بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی _همبستگی بود. جامعه آماری در این پژوهش تمام دانش آموزان پسر دوره متوسطه ی دوم شهر تبریز در سال تحصیلی۹۹_۱۳۹۸ بودند که از بین آنها تعداد ۱۹۰نفر به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه ی خودآسیب رسانی سانسون و همکاران(۱۹۹۸)، پرسشنامه ارتباط با همسالان چو و چانگ(۲۰۱۲)، مقیاس پیوند با مدرسه سرنکویچ و جوردانو(۱۹۹۲)، و پرسشنامه تنظیم هیجان گرا س و جان(۲۰۰۳) استفاده شد و داده ها با استفاده ازروش تحلیل مسیرمورد تحلیل قرار گرفتند. تحلیل داده ها نشان داد که پیوند با مدرسه و ارتباط ا همسالان با رفتار های خودآسیب رسان نوجوانان ارتباط معنی دار دارد. یعنی میزان مشارکت و تعهد نوجوانان در امور مدرسه وکیفیت روابط با همسالان می تواند رفتارهای خود آسیب رسانی در نوجوانان را به میزان چشم گیری کاهش دهد. و همچنین تنظیم هیجان می تواند رابطه پیوند با مدرسه و ارتباط باهمسالان را با رفتار های خودآسیب رسان نوجوانان میانجی گری کند. نتایج به-دست آمده نشان می دهد پیوند با مدرسه و ارتباط باهمسالان به عنوان یک عامل حفاظتی از نوجوانان در برابر رفتارهای خودآسیب رسان عمل می کند.

Keywords:

پیوند با مدرسه , ارتباط با همسالان , خودآسیب رسانی , تنظیم هیجان.