بررسی ارتباط بین عوامل روانی با خودکارآمدی شیردهی در مادران دارای نوزاد نارس

زمینه و هدف: اگرچه چالش های شیردهی در مادران نوزادان نارس شایع تر است، اما خودکارآمدی مادر در شیردهی عاملی قابل تغییر است که ممکن است میزان شیردهی را بهبود بخشد. هدف این پژوهش بررسی عوامل موثر بر خودکارآمدی شیردهی در مادران نوزادان نارس بود روش کار: یک مطالعه مقطعی به صورت نمونه گیری دو مرحله ای بر روی ۳۶۰ مادر دارای نوزاد نارس زیر شش ماه انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های جمعیت شناختی اجتماعی، خودکارآمدی شیردهی (BSES-SF) و استرس، افسردگی و اضطراب DASS-۲۱ جمع آوری شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخ ۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی مادران ۷۶/۳۰ سال (۷۰/۶) بود. اکثر شرکت کنندگان دارای تحصیلات دبیرستانی و دانشگاهی (۷۶.۴%) و خانه دار (۸۵.۲%) و دارای اولین فرزند بودند. افسردگی (r = -۰.۳۸۶ ۲، p <۰.۰۰۱)، اضطراب (r = -.۳۷۲، p <۰.۰۰۱) رابطه مثبت و متوسط و استرس (r = -.۳۹۲، p <۰.۰۰۱) با خودکارآمدی شیردهی رابطه متوسط و منفی داشت. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط بین درجات بالاتر خودکارآمدی و طولانی تر شدن شیردهی انحصاری در مادران دارای سطوح پایین افسردگی، اضطراب و استرس، توجه بیشتر به سلامت روان و وضعیت روانی زنان دارای فرزند نارس ضروری است.

Keywords:

شیر مادر , خودکارآمدی , نوزاد , نارس , سلامت روان