هیجانات محیطی و قدرت بازدارندگی کودکان

در این مطالعه، ما برهمکنش شناختی-هیجانی را از طریق سنجیدن اثرات رقابت اجرایی (پسوآ، ۲۰۱۳) بررسی کردیم، یعنی چگونه کنترل بازداری هنگام مواجهه با اطلاعات هیجانی تحت تاثیر قرار می گیرد. ۶۳ کودک (۸ تا ۹ ساله) در یک وظیفه ی بازداری (وظیفه ی محوری) که با شکلک های شاد، غمگین و خنثی (بی حالت) همراه بود (و به صورت پیرامونی نمایش داده شدند) شرکت کردند. اثرات مداخله در وظیفه ی اصلی در مورد سرعت و صحت مشاهده شد، اما در کل، این اثرات به وسیله ی شکلک های پیرامونی تعدیل نشدند، امری که دلالت بر آن دارد که پردازش وظیفه ی اصلی از ظرفیت محدود آن فراتر رفت چنان که مداخله ی مربوط به اطلاعات پیرامونی نامرتبط با وظیفه پدیدار نشد (پسوآ، ۲۰۱۳). تحلیل های بیش تر آشکار کرد که ابعاد اثرات مداخله به ترتیب شرایط همسازی بستگی داشت: هنگامی که شرایط ناهمساز پیش از شرایط همسازی قرار می گرفتند، مداخله ی بیش تری رخ داد. این اثر در شرایط غمگینی کوچک تر بود، به ویژه در آغاز آزمایش. این یافته ها دلالت بر آن دارد که ادراک پایین به بالای اطلاعات هیجانی نامرتبط با وظیفه زمانی بر فرایند بالای به پایین کنترل در میان کودکان در شرایط غمگینی که نیازهای پردازش به طور ویژه ای زیاد بود، تاثیر گذاشت. ما بحث خواهیم کرد که آیا برجستگی و قدرت محرک های هیجانی و نیز نیازهای وظیفه، ویژگی هایی قطعی هستند که قدرت این رابطه را تعدیل می کنند یا خیر.

Keywords:

کارکرد اجرایی , وظیفه ی کنترل بازداری , تنظیم شناختی-هیجانی , کودکان دبستانی