سهم بندی منابع تغذیه کننده آب تالاب کانی برازان به کمک روش های هیدروژئوشیمیایی و ایزوتوپ های پایدار

همزمان با کاهش سطح آب دریاچه ارومیه، عمق تالاب های این دریاچه از جمله تالاب کانی برازان در طی دوره های ترسالی و خشک سالی کاهش یافته است و نقش منابع مختلف آبی در تغذیه این تالاب مشخص نگردیده است. در این پژوهش فعل و انفعال هیدروژئوشیمی بین منابع آب سطحی (تالاب، رودخانه های ورودی به تالاب و چشمه ها)، آب های زیرزمینی و بارش در حوضه تالاب کانی برازان در شهرستان مهاباد (شمال غرب ایران) با استفاده از ردیاب های طبیعی، ایزوتوپ های پایدار 〖(^۲ Hو.〗^۱۸ O) و ژئوشیمی آب شامل آنیون ها (SO_۴^(۲-) ،HCO_۳^(۲-) ، CO_۳^(۲-)، Cl^-) و کاتیون ها (Ca^(۲+)، Mg^(۲+)، K^+، (Na^+ طی یک سال آبی (پاییز ۹۷ تا تابستان ۹۸) مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به نتایج به دست آمده از داد ه های ایزوتوپ های پایدار، شیب معادله خطی چشمه ها برابر ۶/۵ و شیب معادله خطی تالاب برابر ۷۳/۴ برآورد گردید. داده های ژئوشیمی نشان می دهد بیش ترین مقدار آنیون و کاتیون در نمونه های چاه، چشمه و تالاب به ترتیب متعلق به Cl^-،Na^+ و در نمونه های رودخانه بیش ترین مقدار آنیون و کاتیون از نوع HCO_۳^(۲-) و Ca^(۲+)است. همچنین نمودار پایپر تغذیه تالاب را توسط چشمه با استفاده از داده های هیدروژئوشیمی احراز نمود. بررسی نتایج آماری نشان داد که نمونه های آب تالاب نسبت به آب باران، رودخانه و چاه اختلاف معنی داری داشته و با نمونه های چشمه همبستگی معنی داری را نشان می دهد. بنابراین چشمه ها نسبت به سایر منابع آب بیش ترین مقدار تخلیه آب به تالاب را در حالت طبیعی و بدون شرایط تنظیمی دارند. ازاین رو جهت مدیریت بهینه تالاب کانی برازان، بهره برداری و استفاده صحیح از آب چشمه های موجود در حوضه

Keywords:

هیدروژئوشیمی , ایزوتوپ های پایدار , مدیریت منابع آب , تالاب کانی برازان