اولویت بندی استراتژی های توسعه کاربری پسماند کشاورزی به عنوان منبع تولید انرژی زیستی با استفاده از مدل ترکیبی SWOT-ANP

روند افزایشی پسماندهای کشاورزی با توجه به رشد جمعیت و افزایش تولیدات کشاورزی، یکی از چالش­های جدی در بسیاری از کشورها شده است. به منظور پرهیز از تغییر غیراصولی الگوی مصرف این منابع، به کارگیری برنامه­ریزی های اصولی و استراتژی­های مناسب الزامی خواهند بود تا در درازمدت متحمل خسارات ایجاد نشود. بدین منظور این پژوهش با استفاده از تحلیل SWOT به اولویت­بندی استراتژی­های مختلف به­ منظور تولید انرژی از پسماندهای کشاورزی پرداخته است. با توجه به وابستگی بین عوامل استراتژیک، از الگوریتم فرآیند تحلیل شبکه­ای (ANP) برای کمی­کردن وزن ها و اثر عوامل اصلی و فرعی استفاده شده است. انتخاب بهترین استراتژی، عوامل اصلی و فرعی ماتریس SWOT و استراتژی­های پیشنهاد شده، چهار سطح این شبکه را تشکیل داده اند. نتایج الگوریتم نشان داد که عامل قوت با مقدار ۶۹۸/۰ بالاترین وزن، عامل تهدید با وزن ۶۳۲/۰ در رتبه دوم و عوامل ضعف و فرصت با وزن ۲۶۳/۰ و ۱۸۰/۰ در رتبه­های بعدی قرار دارند. ارزیابی ضریب وزنی برای ۱۰ استراتژی پیشنهادی نشان داد که استراتژی ارتقا زیر ساخت فرهنگی انرژی زیستی با وزن ۱۳۵۶/۰ در بالاترین رتبه و پس از آن توسعه برداشت مکانیزه پسماند کشاورزی با وزن ۱۱۸۸/۰ در رتبه دوم و توسعه صادرات انرژی زیستی با وزن ۱۰۹۵/۰ در مرتبه سوم قرار دارند.

Keywords:

انرژی تجدیدپذیر , برنامه ریزی راهبردی , بیوماس , زیست انرژی , مدیریت پسماند کشاورزی