بررسی ویژگیهای ساختاری واکس های پلی اتیلن با طیف سنجی مادون قرمز

واکس های پلی اتین، اولیگومرهای اتیلن هستند که به دلیل خواص منحصربه فرد مانند بلورینگی بالا، خطی بودن و حلالیت کم در حلال ها در صنایع مختلفی از جمله الکتروتکنیک، لاستیک، نساجی، تولید کودها و ...کاربرد دارند. طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) یک آزمون ساده و رایج در شناسایی ویژگیهای شیمیایی و فیزیکی پلی اتیلن مانند تعیین ساختار، ترکیب شیمیایی و بلورینگی می باشد. خواص فیزیکی یک واکس پلی اتیلن وابستگی زیادی به میزان شاخه ای بودن آن دارد. باند جذب در cm-۱ ۱۳۷۸ که مربوط به ارتعاشات تغییر شکل متقارن گروه های متیل است، برای تعیین تعداد شاخه ها و ارتعاشات راکینگ گروه متیل در ناحیه cm-۱ ۱۲۰۰-۸۰۰ و متیلن در ناحیه cm-۱ ۷۷۰-۷۲۰ برای شناسایی نوع شاخه ها استفاده می شود. جذب پیوندهای غیر اشباع وینیل، ترانس وینیلن و وینیلیدن و نیز گروه های کربونیل که به واسطه اکسیداسیون واکس پلی اتیلن در ساختار آن وارد می شوند، بررسی شد. با تعیین ضریب جذب یا جذب مولی، ارتباط مقدار جذب با تعداد گونه های جذب کننده، طبق قانون بیر-لامبرت مورد مطالعه قرار گرفت. برخی روابط تجربی نیز بر مبنای طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته به منظور برقراری این ارتباط معرفی شدند. همچنین، ارزیابی بلورینگی واکس با جداسازی جذب دوگانه در محدوده cm-۱ ۷۳۰-۷۲۰ (مربوط به ارتعاشات راکینگ متیلن) به جذب های مربوط به ناحیه بلورین و آمورف انجام شد.

Keywords:

واکس پلی اتیلن , درجه شاخه ای بودن , اکسیداسیون , پیوند غیر اشباع , بلورینگی