نقش اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت بدنی در بهره وری معلمان آموزش و پرورش شهر شیراز

این پژوهش با هدف بررسی نقش اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت بدنی در بهره وری معلمان آموزش و پرورش شهر شیراز انجام یافته است. روش پژوهش علی مقایسه ای می باشد.جامعه آماری شامل کلیه معلمان زن و مرد در سال ۱۴۰۰ است که تعداد آنها ۲۴۰۰ نفر(۱۳۰۰ زن و ۱۲۷۰مرد ) بود . نمونه پژوهش به تعداد ۲۹۰ نفر(۷۷ زن و ۲۱۳ مرد) با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی و بر اساس جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بهره وری جاهد(۱۳۸۵) و مقیاس فعالیت ورزشی(بدنی) مارکوس و همکاران(۱۹۹۲) بود. بعد از تحلیل آماری داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه و چند متغیری نتایج نشان داد: اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت بدنی مستمر بر بهبود بهره وری معلمان تاثیر دارد، به طوری که اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت بدنی ۲۱ درصد از توان، ۱۱ درصد انگیزش و ۱۳ درصد مشارکت معلمان آموزش و پرورش شهر شیراز را تحت تاثیر قرار می دهد.

Keywords:

اوقات فراغت , فعالیت ورزشی , بهره وری معلمین , آموزش و پرورش