مفهوم شناسی هوش دیجیتالی

هدف از پژوهش حاضر معرفی چهارچوب نظری هوش دیجیتالی بود هوش دیجیتالی مجموعه کاملی از شایستگیهای دیجیتالی است که برای پیشرفت در انقلاب صنعتی چهارم مورد نیاز است. صلاحیت اساسی هوش دیجیتالی شهروندی دیجتال است که افراد را قادر میسازد از فناوری به طور ایمن مسئولانه و به روشی اخلاقی استفاده کنند. این مجموعه جامع از صلاحیت های دیجیتالی، ریشه در ارزشهای اخلاقی همگانی دارد تا از افراد برای استفاده کنترل و ایجاد فناوری برای پیشبرد بشریت استفاده کنند. هوش دیجیتالی قصد دارد با تهیه نسخه ای جهانی برای مهار فناوری برای آینده مشترک در طی انقلاب صنعتی چهارم نیازهای سیستمهای آموزشی صنایع و دولت ها را پوشش دهد. هوش دیجیتالی در برگیرنده ۸ حوزه با عنوان (۱) هویت دیجیتالی (۲) مصرف دیجیتالی : (۳) ایمنی دیجیتالی (۴) امنیت دیجیتالی (۵) هوش هیجانی دیجیتالی (۶) ارتباط دیجیتالی (۷) سواد دیجیتالی و (۸) حقوق دیجیتالی است. مهارتهای دیجیتالی ماهینی متوالی و شرطی دارند به این معنا که آنها بر یکدیگر بنا نهاده میشوند. هوش دیجیتالی افراد را قادر به تعامل موفقیت آمیز در زیست بوم دیجیتالی نموده و حل مسائل مورد نیاز در محیط های مجازی را ممکن می سازد. برای تبدیل شدن افراد به شهروندان دیجیتالی خردمند شایسته و آماده آینده که با موفقیت از فناوری استفاده نمایند، توجه به هوش دیجیتالی از ضروریات است.