بررسی اثربخشی قصه درمانی بر نشانه های اضطراب در دانش آموزان دوره اول ابتدایی شهرستان بوکان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی قصه درمانی بر کاهش نشانه های اضطراب در دانش آموزان دوره اول ابتدایی شهرستان بوکان بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گواه بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل ۱ کلیه ی دانش آموزان ۷ الی ۹ ساله ی دختر مشغول به تحصیل در مدارس ابتدایی شهرستان بوکان بودند که از میان آنها تعداد ۳۰ نفر بر اساس تحلیل دادههای مقیاس چندبعدی اضطراب کودکان به عنوان دانش آموزان دارای نشانه های مربوط به اختلال اضطراب تشخیص داده شدند، به عنوان نمونه ی پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه(۱۵ نفر) گمارده شدند. برای اندازه گیری اضطراب کودکان از مقیاس اضطراب اسپنس استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکووا) نشان داد که تفاوت معناداری بین نمرات دو گروه آزمایش و گواه در متغیر اضطراب وجود دارد که بیانکنندهی این مطلب است که روش قصه درمانی بر کاهش اضطراب دانش آموزان دارای اضطراب موثر بوده است (۰۰۱/۰.(p< بنابراین می توان نتیجه گرفت که قصه درمانی موجب کاهش نشانه های اضطراب در کودکان می شود و می -توان از آن به عنوان روشی سودمند در راستای بهبود مشکلات مربوط به اضطراب کودکان استفاده نمود.

Keywords:

اضطراب , دانش آموزان ابتدایی قصه درمانی