بررسی نقش دانش خودمراقبتی در کاهش بی احتیاطی و ارتقای بهداشت و سلامت دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان بوکان

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دانش خودمراقبتی در کاهش بی احتیاطی و اررتقای بهداشت و سلامت دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه پژوهشی حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی مدارس دولتی شهر بوکان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. به منظور برآورد حجم نمونه از جدول مورگان استفاده و حجم نمونه پژوهش برابر با ۳۲۰ نفر برآورد شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه -های محقق ساخته رفتارهای پرخطر (در ابعاد بی احتیاطی و سلامت و بهداشت ) و خودمراقبتی بود که روایی آن توسط متخصصین موضوعی تایید و پایایی آن بر اساس آلفای کرونباخ۹۱/۰برآورد گردید. پس از گردآوری اطلاعات به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که ابعاد دانش خودمراقبتی (شامل : سلامت جسمانی ، سلامت روانی ، سلامت اجتماعی و سلامت معنوی ) با کاهش میزان بی احتیاطی و ارتقای سلامت و بهداشت رابطه معنی داری دارند؛ همچنین نتایج آزمون تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نیز نشان داد که کلیه ابعاد دانش خودمراقبتی به طور معناداری قادر به پیش بینی و تبیین متغیرهای بی احتیاطی و سلامت و بهداشت هستند. بنابراین ، می توان نتیجه گرفت که آموزشهای مبتنی بر خودمراقبتی نقش مهمی در کاهش بی -احتیاطی و ارتقای سلامت در دانش آموزان دختر نوجوان دارد و روشی سودمند برای ارتقاء سلامت و کاهش رفتارهای آسیب زا در نوجوانان می باشد.

Keywords:

دانش خودمراقبتی , بی احتیاطی , سلامت و بهداشت