اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افکار خودکشی و سبک های دفاعی در افراد مبتلا به اختلال شخصت مرزی شهر بجنورد

افراد دارای اختلال شخصیت مرزی ، فشار روانی و عواطف منفی زیادی را تحمل می کنند، از همین رو زندگی سرشار از تنشی راتجربه می کنند. این پژوهش با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افکار خودکشی و سبک های دفاعی در افرادمبتلا به اختلال شخصت مرزی شهر بجنورد انجام گرفت . روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون وپیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری ، افراد مبتلا به اختلال شخصت مرزی به مراکز مشاوره و کلینیک شهربجنورد بود؛براین اساس۲۶ نفر از آزمودنی ها(در دو گروه آزمایش ۱۳نفر و گروه کنترل ۱۳ نفر)، با استفاده از پرسشنامه های استانداردپرسشنامه سبک های دفاعی (۴۰(DSQ- و پرسشنامه افکار خودکشی بک (BSSI) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون وپروتکل دوره آموزشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (۱۰جلسه )، قرارگرفت . دادهها با استفاده از روشهای آمار توصیفی استنباطی (تحلیل کواریانس تک و چند متغیری ) تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که زیر مقیاس های افکار خودکشی ، مداخله درمانی تنها بر زیر مقیاس آمادگی به خودکشی با معناداری ۰۰۵/۰ در سطح خطای ۰۵/۰ اثر معناداری داشته است در حالی که بر دو زیر مقیاس تمایل به مرگ و تمایل به خودکشی واقعی اثر معناداری ندارد. همچنین در زمینه سبک های دفاعی ،مداخله درمانی بر دو سبک رشد یافته و سبک روان آزرده در سطح خطای ۰۵/۰ اثر معناداری دارد در حالی که به سبک دفاعی رشد نیافته اثر معناداری نداشته است . می توان نتیجه گرفت که مداخله درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش سبک دفاعی رشد یافته و کاهش سبک دفاعی روان آزرده در میان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است . وهمچنین مداخله درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به کاهش آمادگی به خودکشی در میان افراد شده است .

Keywords:

پذیرش و تعهد , افکار خودکشی , سبک های دفاعی , شخصیت مرزی