تاثیر روش تدریس معکوس بر یادگیری خودتنظیمی و اشتیاق به تحصیل ، در درس ریاضی دانش آموزان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش تدریس معکوس بر یادگیری خودتنظیمی و اشتیاق به تحصیل ، در درس ریاضی دانش آموزان متوسطه اول بهشهر بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر پایه نهم مقطع متوسطه اول شهرستان بهشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۲؛۱۴۰۳ بودند، از بین جامعه آماری ۱۰۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی هدفمند انتخاب و از بین آنها ۳۰ نفر با رعایت معیارهای ورود و معیارهای خروج و رعایت ملاحظات اخلاقی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواه به صورت تصادفی قرار داده شدند، دو گروه آزمایش و گواه از نظر تفکیک در گروهها همتاسازی شدند. برای جمع آوری دادههای مورد نیاز در این پژوهش از پرسشنامه ی یادگیری خودتنظیمی سواری و عرب زاده (۱۳۹۲)و پرسشنامه اشتیاق تحصیلی توسط ویگا (۲۰۱۶)، استفاده شده است . جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس جند متغیره استفاده گردید. نتایج نشان داد بین یادگیری خودتنظیمی و اشتیاق به تحصیل در درس ریاضی ذر گروه آزمایش با گروه کنترل تفاوت معناداری وجوددارد. همچنین مطابق با نتایج گزارش شده مشخص شد ۸۷/۰درصد از یادگیری خودتنظیمی و ۸۹/۰درصد از اشتیاق به تحصیل در درس ریاضی گروه آزمایش را می توان به روش تدریس معکوس نسبت داد.

Keywords:

روش تدریس معکوس , یادگیری خودتنظیمی , اشتیاق به تحصیل