پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی با استفاده از رویکرد کلاس معکوس در مقایسه با رویکرد سنتی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر اجرای رویکرد کلاس معکوس بر یادگیری احساس تعلق انگیزش و خود تنظیمی در مقایسه با رویکرد سنتی میباشد. روش پژوهش از لحاظ هدف از نوع کاربردی و از نظر ماهیت در زمره تحقیقات شبه آزمایشی قرار دارد. جامعه پژوهش دانش آموزان پایه ششم دوره ابتدایی به تعداد ۱۴۵۰ نفر میباشد نمونه گیری از میان مدارسی که در طرح تدریس تخصصی شرکت کرده اند انجام شد بطوری که در گروه کنترل ۳۰ نفر و در گروه آزمایش نیز ۳۰ نفر همتاسازی شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش سه پرسشنامه استاندارد انگیزه یادگیری توان چین و شی) احساس تعلق به مدرسه بری، بنی و وات) انگیزش پیشرفت و اینر) و پرسشنامه خود تنظیمی (بوفارد و برای سنجش تاثیر رویکرد کلاس معکوس بر یادگیری دروس علوم و ریاضی از آزمون محقق ساخته به عنوان پیش آزمون و پس آزمون استفاده گردید برای تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از روشهای آمار توصیفی و استنباطی تحلیل کواریانس و آزمون تی مقایسه میانگینها استفاده شده است. یافته ها نشان داد که رویکرد کلاس معکوس بر متغییر پیشرفت تحصیلی علوم و ریاضی تاثیر معناداری داشته است در متغیر انگیزه یادگیری علیرغم تاثیر معنادار کلاس معکوس در برخی مولفه ها ، اما به طور کلی در انگیزه یادگیری علوم و ریاضی موثر نبوده است همچنین استفاده از رویکرد کلاس معکوس در مقایسه با رویکرد سنتی بر متغیرهای احساس تعلق انگیزه پیشرفت و خود تنظیمی تاثیر مثبت داشته است

Keywords:

رویکرد کلاس معکوس , انگیزه یادگیری , احساس تعلق , انگیزه پیشرفت , خودتنظیمی