بکارگیری استراتژی BDSR در انطباق نظام فضایی خانه های سنتی و امروزی

مسکن یکی از اساسی ترین نیازهای بشر می باشد. باتوجه به تاثیرپذیری مسکن از نیازها، توانایی ها و امکانات ومحدودیت های زمانی، در هر دوره به گونه ای خاص نمود یافته است. بررسی الگوی فضایی خانه ما را به شناخت عمیق تری از نیاز های انسان و درک عوامل موثر بر شکل گیری خانه در هر دوره تاریخی رهنمون می کند. از این رو ایران از یکی از کشورهایی است که به علت تعدد خانه های تاریخی ارزشمند همواره مورد توجه بوده است. بنابر این باتوجه به نمونه های ارزشمند بجا مانده از دوره های تاریخی مختلف می تواند بستری مناسب برای این قیاس را فراهم نماید. طراحی داخلی یک خانه با توجه به تغییر الگوهای پلان ها و زندگی های اجتماعی متفاوت شده است پس با در نظر گرفتن تغییر الگوی زندگی و فضاهای خانه های سکونتی سعی بر آن است در این پژوهش با استفاده از روش BDSR حریم فضایی و روند تغییر پلان های دوره های مذکور بررسی شود. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی و مبتنی بر منابع کتابخانه ای و پژوهش ها می باشد. طبق بررسی های انجام شده در رابطه با موضوع انتخاب شده و بررسی مقالات و کتب مرتبط با آن می توان به این نتیجه رسید که پرداختن به موضوع انتخاب شده از اهمیت بالایی برخوردار می باشد، چراکه از پیشینه می توان استدلال نمود که تاکنون به موضوع بررسی نظام فضایی خانه های سنتی با هدف یافتن الگویی بهینه جهت طراحی داخلی ساختمان های معاصر پرداخته نشده است و این پژوهش می تواند یک نوآوری در حوزه خود محسوب شود. یافته های پژوهش حاکی از آن است که در یک چیدمان فضایی هیچگاه نمی توان ادعا کرد که هر یک از خصوصیات پیدمان فضایی تا چه میزان می توانند بر افراد مختلف موثر واقع گردند. چراکه تفاوت های فردی، تاثیر پذیری از آنها را متفاوت نموده و پاسخ های یکسان به دست نخواهد آمد.

Keywords:

نظام فضایی , خانه سنتی , مشهد , ساختمان , معاصر , BDSR