پردازش داده های حس سر زندگی محیط در طراحی داخلی ایستگاه های مترو

کیفیت زندگی مولفه ای وابسته است که رابطه مستقیمی با سرزندگی دارد و شامل دسترسی و اتصال شهروندان به زیرساخت ها، هوای سالم، آرامش خاطر، کار و اشتغال مناسب، فضاهای سبز و پارک ها می شود. سرزندگی در تمامی فضاهای خدماتی پدیده ای ادراکی-شناختی است که در فرآیند تبادل بین ویژگی های فیزیکی و محسوس فضا، از یک سو با الگوها و کدهای فرهنگی، توانایی های ذهنی، تجربیات و اهداف قبلی ناظر به وجود می آید و از سوی دیگر امکان بوجود آوردن آن فراهم می باشد. فضای خدماتی پرنشاط، فضایی برای همه شهروندان است. جذابیت، امنیت و کارایی از عناصر ضروری در مراحل مختلف طراحی فضای خدماتی مانند مترو برای حفظ و ایجاد نشاط محسوب می شود. احساس سرزندگی یکی از نشانه ها و عوامل مهم در ارزیابی رابطه انسان و محیط و ایجاد محیط انسانی با کیفیت است. این سطح از معنای اکولوژیکی بیانگر نوعی پیوند عمیق بین فرد و محیط است و در این سطح فرد نوعی همزاد پنداری بین خود و مکان احساس می کند. اهمیت این موضوع در این است که پویایی، نشاط و تعاملات اجتماعی فردی در فضاهای عمومی از اهمیت بالایی برخوردار است و فضای ایستگاه های مترو به عنوان فضاهای عمومی نقش مهمی در برقراری ارتباط با یکدیگر و ارتقای کیفیت زندگی شهری ایفا می کند. پژوهش حاضر یک پژوهش تحلیلی- توصیفی می باشد و جمع آوری داده ها از بین کتب و مقالات و مشاهدات عینی فراهم شده است. بازیابی، تعریف و معرفی نقش عناصر و اجزای تشکیل دهنده حس سر زندگی، بر پایه مرور متون و اسناد مرتبط در این زمینه و بررسی آرا و نظرات صاحب نظران انجام شده است. پس از بررسی عوامل و عناصر مختلف و نیز طبقه بندی عوامل دخیل در آن به تبیین مولفه های کالبدی موثر در طراحی داخلی ایستگاه مترو که قابلیت ایجاد حس سرزندگی در این محیط عمومی را رقم می زنند، معرفی می گردد که هدف از آن، ایجاد احساس آسایش، مطلوبیت، رضایت و راحتی مردم از یک فضاست و این امر با ایجاد حس تعلق به مکان و شناخت عوامل محیطی ایجاد کننده آن، که از کیفیت فضا و چگونگی طراحی تاثیر می پذیرد قابل تحقق است.

Keywords:

پردازش داده , حس سرزندگی , تعاملات اجتماعی , ایستگاه مترو