نقش والدین و کارکنان مدارس در کاهش مشکلات اخلاقی و تربیتی دانش آموزان

رشد و تکامل انسان در دوره کودکی از نظر رشد اجتماعی، عاطفی، شناختی و جسمانی دارای ویژگی هایی است که می تواند کودک را از نظر سلامت روان آسیب پذیر سازد. انسان موجودی است اجتماعی و با دیگر هم نوعان خود در جامعه رابطه برقرار می کند. اجتماعی شدن افراد به معنای همسانی و همخوانی آنها با قواعد، ارزش ها و نگرش های اجتماعی است. در این فرایند افراد مهارت ها، دانش ها و شیوه های ساز گاری را می آموزند و امکان روابط متقابل را در یک فعل و انفعال مستمر بدست می آورند. تحقیقات نشان داده که معلمان نقش مهمی در رشد اجتماعی کودکان دارند. ارتباط بین معلم و کودک بسیاری از خواص و عملکرد روابط مثبت و نزدیک بین کودک و والدین را دارا است. امروز جامعه جهانی نیازمند اخلاق جهانی است و توجه به ارزش های زندگی مانند همکاری، صلح، مسئولیت پذیری، شادی، بردباری، و دیگر پذیری، احترام و .... بخشی از این اخلاق جهانی بشمار می رود. از سازه هایی که می توانند بر رشد اجتماعی کودک موثر باشد جهت گیری هدفی والدین و رشد تربیتی - اخلاقی کودک است. خانواده یکی از اساسی ترین و ابتدایی ترین نهادهای اجتماعی است که فرد در آن پا به عرصه وجود می گذارد، رشد می کند و خود را برای حضور در جامعه و آغاز زندگی اجتماعی آماده می نماید. همچنین میزان پذیرش اجتماعی کودک از سوی همسالان و توانایی برقراری روابط صمیمانه با آنها از محیط خانوادگی او نشات می گیرد.

Keywords:

والدین , مدرسه , مشکلات اخلاقی و تربیتی , دانش آموزان