رابطه بین عزت نفس و خودپنداره با اختلال بیش فعالی در دانش آموزان

خودپنداره، مجموع ویژگی هایی است که فرد به عنوان یک ویژگی منحصر به فرد آنها را در نظر می گیرد و هنگام توصیف خود از آنها استفاده می کند. در این راستا مسئله عزت نفس و مقوله خودارزشمندی نیز از اساسی ترین عوامل در رشد مطلوب شخصیت دانش آموزان است. عزت نفس حاصل ارزیابی ای است که فرد از خود دارد. این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی بر آن است تا به بررسی رابطه بین عزت نفس و خودپنداره با اختلال بیش فعالی در دانش آموزان بپردازد. اختلال بیش فعالی همراه با کمبود توجه یکی از اختلالات شایع روانپزشکی در میان دانش آموزان می باشد. این اختلال با نشانه های آشکاری چون تحرک بیش از حد نسبت به همسالان، انجام اعمال بدون توجه و تمرکز کافی، پرخاشگری، توانایی نداشتن در به پایان رساندن یک کار و مدام از یک شاخه به شاخه دیگر پریدن و غیره قابل تشخیص است. بدون تردید دانش آموزان بیش فعالی که دارای احساس خودپنداره مثبت و عزت نفس قابل توجهی هستند نسبت به همسالان خود در شرایط مشابه، پیشرفت تحصیلی و کارآمدی بیشتری از خود نشان می دهند و نیز از ویژگی های صاحبان تفکر واگرا و افراد خلاق، داشتن اعتماد به نفس و احساس خودارزشمندی و خودپنداره بسیار بالاست.

Keywords:

تربیت , الگوی های فرزندپروری , هوش هیجانی , خلاقیت.