اثر بخشی آموزش تنظیم هیجان بر پریشانی روانی و مشکلات تنظیم هیجانی در دختران نوجوان

هدف از مطالعه حاضز بررسی اثر بخشی تنظیم هیجان بر پریشانی روانی و مشکلات تنظیم هیجانی در دختران نوجوان ناحیه ۳ مشهد بود. روش پژوهش شبه آزمایشی در قالب طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر پایه ۷ ام، ۸آم و ۹ ام حاضر در مدارس ناحیه ۳ مشهد در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۱۳۹۷ و نمونه آماری این پژوهش ۱۶۰ نفر از نوجوانان ۱۳- ۱۵ ساله حاضر در این مدارس و روش نمونه گیری در دسترس بود. از این میان دانش آموزانی که نمره ای بالاتر از یک انحراف معیار از میانگین در نشانه های پریشانی روانی و تنظیم هیجانی به دست آورده بودند، (۳۸) دانش آموز) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گنجانده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان گرتز و رومر و مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (Dass-۲۱) بودند. برای تحلیل داده ها ار روش تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش تنیظم هیجان، نشانه های افسردگی را کاهش داد، اما در استرس و اضطراب تفاوت گروه ازمایش و کنترل معنادار نشد. علاوه بر این، تنظیم هیجان به کاهش مشکلات تنظیم هیجان منجر شد. یافته ها از نقش موثر برنامه تنظیم هیجان بر نشانه های افسردگی و به ویژه مشکلات تنظیم هیجان حمایت می کنند. بر اساس یافته ها، برنامه تنظیم هیجانی می تواند به عنوان یک روش مداخله ای نوین در کاهش علائم اختلال های هیجانی نوجونان به کار رود.

Keywords:

تنظیم هیجان , پریشانی روانی , مشکلات تنظیم هیجان , نوجوانان