بهینه سازی فرمولاسیون نوشیدنی رژیمی سبزیجات بر پایه آلوئه ورا
Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 7
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FSCT-21-152_003
تاریخ نمایه سازی: 27 تیر 1403
Abstract:
هدف از این پژوهش، تولید نوشیدنی رژیمی بر پایه آلوئه ورا و بررسی ویژگی های فیزیکوشیمیایی، میکروبی، آنتی اکسیدانی و حسی آن بود. بدین منظور، ژل آلوئه ورا در غلظت های ۵، ۵/۷ و۱۰% طی فرآیند حرارتی با دمای ℃۸۰ به مدت ۳۰ دقیقه (تیمار A) و ℃۹۰ به مدت ۳ دقیقه (تیمار B)، اسپارتام در مقادیر ۱۰۰، ۱۵۰ و ppm ۲۰۰ و مدت زمان نگهداری در محدوده ۳۱ روزه با استفاده از طرح آزمایشات فاکتورهای کسری در ۳۴ نمونه مورد مطالعه قرار گرفت. ضمن بررسی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی و میکروبی و آنتی اکسیدانی و حسی نوشیدنی های تولید شده، بهینه سازی بر اساس بیشینه مقدار آلوئه ورا ۱۰ گرم، آسپارتام ppm۲۰۰ و کمینه مقدار آلوورا به میزان ۵ گرم و آسپارتام ppm ۱۰۰ انجام گردید. استفاده از شیرین کننده آسپارتام با توجه به اینکه احساس شیرینی بسیار بیشتری نسبت به قند های ساکاریدی به وجود می آورد، در بهبود طعم نوشیدنی بسیار موثر بوده و برای بیماران قندی مفید می باشد. با توجه به نتایج آزمون میکروبی، تیمار حرارتی (پاستوریزاسیون) موفق بوده است. همچنین یافته های ارزیابی حسی نشان داد بهبود طعم، بو، بهبود بافت و احساس دهانی با افزودن ژل الوئه ورا در نمونه ها، هیچ عدم مطلوبی مشاهده نشد که می تواند مورد توجه باشد. پس از تعیین مدل ها و ترکیب متغییرها توسط نرم افزار دیزاین اکسپرت، نمونه بهینه معرفی شد که حاوی ppm ۲۰۰ آسپارتام و ۱۰ گرم آلوئه ورا و بهینه فرآیند پاستوریزاسیون، تیمار دوم به مدت ۳۰ دقیقه انتخاب گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، نوشیدنی رژیمی سبزیجات بر پایه آلوئه ورا می تواند به طور موفقیت آمیزی به عنوان یک محصول فراسودمند با ویژگیهای حسی مطلوب و قابل پذیرش برای مصرف کنندگان تولید گردد.
Keywords:
Beverages , vegetables , formulation , aloe vera , optimization , نوشیدنی ها , سبزیجات , فرمولاسیون , آلوئه ورا , بهینه سازی
Authors
Saber Amiri
PhD. Assistant Professor, Department of Food Science and Technology, Faculty of Agriculture, Urmia University, Iran.
Mohammad Bagher Asadi
M.Sc. in Food Science and Engineering, Saba Urmia Non-Profit Institute, Iran (Corresponding author).
Farank mehrnoosh
M.Sc. in Food Science and Engineering, Faculty of Agriculture, Urmia University, Iran.
پرویز Ahmadigheslagh
Ph.D. candidate in Food Science and Engineering, Faculty of Agriculture, Urmia University, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :