اهمیت و راهکارهای ارتقاء سازگاری اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی

در این تحقیق سعی شده است با روش توصیفی- تحلیلی و با جستجو در منابع کتابخانه ای و نیز بانک های اطلاعاتی، اطلاعات لازم در ارتباط با اهمیت و راهکارهای ارتقاء سازگاری اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی، جمع آوری و مورد بحث و تفسیر قرار دهیم. سازگاری، رابطه ای است که بین فرد و محیط او، به ویژه محیط اجتماعی وجود دارد و به او امکان می دهد تا نیازها و انگیزه های خود را پاسخ گوید. فرد زمانی سازگار است که بتواند بین خود و محیط اجتماعی اش رابطه ای سالم برقرار کند و انگیزه های خود را ارضا کند. توجه به مهارت های اجتماعی و تقویت آن می تواند راهگشایی جهت بهبود یادگیری و فعالیت های آموزشی در مدارس باشد. چرا که مهارت اجتماعی، رفتارهای آموخته شده ای است که فرد را قادر می سازد با دیگران رابطه اثر بخش داشته و از واکنش های نامعقول اجتماعی خود داری کنند. مهارت های اجتماعی توانایی هایی هستند که باعث بروز رفتارهایی می شوند که به صورت مثبت و یا منفی تقویت می گردند. کودکان کم توان ذهنی که مهارت های اجتماعی کافی کسب کرده اند در ایجاد ارتباط با همسالان و یادگیری در محیط آموزشی موفق تر از کودکانی هستند که فاقد این مهارت ها می باشند. همچنین یادگیری مهارت های اجتماعی، محور اصلی رشد اجتماعی، شکل گیری روابط اجتماعی، کیفیت تعامل های اجتماعی، سازگاری اجتماعی و حتی سلامت روان فرد به شمار می آید. بنابراین با توجه به نقش مهارت های اجتماعی در رفتار اجتماعی، بهداشت اجتماعی و به طور ویژه اثر پایدار آن در افزایش سازگاری اجتماعی فرد و نیز با توجه به اینکه افراد فاقد سازگاری اجتماعی و یا با سازگاری اجتماعی ضعیف بیشتر از دیگران دچار آسیب ها و مشکلات رفتاری و سازشی می شوند، لزوم فراگیری آموزش های منتهی به ارتقای مهارت های اجتماعی پر اهمیت جلوه می نماید.

Keywords:

سازگاری اجتماعی , دانش آموزان , کم توان ذهنی , مهارت های اجتماعی , مدارس.