پیش بینی گرایش به اعتیاد بر اساس توانمندی های منشی و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان در دانش آموزان

هدف: هدف اصلی این پژوهش پیش بینی گرایش به اعتیاد بر اساس توانمندی های منشی و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان در دانش آموزان پسر مدارس دولتی مقطع متوسطه دوم شهرستان سقز بود. روش: پژوهش حاضر پژوهش حاضر توصیفی_همبستگی از نوع مطالعات پیش بین بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در دوره دوم مقطع متوسطه مدارس شهرستان سقز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. جمعیت هدف برابر با ۳۱۲۵ نفر بود و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران تعداد ۳۴۲ نفر به دست آمد. توزیع حجم نمونه به شیوه نمونه در دسنرس بود. ابزار سنجش شامل سه پرسشنامه تنظیم شناختی هیجانی گارنفسکی و کرایج، پرسشنامه توانمندی های منشی پیترسون و سلیگمن و پرسشنامه گرایش به اعتیاد زرگر بود. برای تحلیل داده ها از روش همبستگی و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد بین گرایش به اعتیاد و توانمندی های منشی؛ بین گرایش به اعتیاد و تنظیم شناختی سازگار و بین تنظیم شناختی سازگار و توانمندی های منشی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین گرایش به اعتیاد و تنظیم شناختی ناسازگار و بین تنظیم شناختی ناسازگار و توانمندی های منشی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. ۲/۱۶ درصد نمرات گرایش به اعتیاد دانش آموزان دوره دوم متوسطه ناشی از نمرات توانمندی های منشی، تنظیم شناختی سازگار و تنظیم شناختی ناسازگار آنها می باشد. با افزایش میزان توانمندی های منشی و تنظیم شناختی سازگار دانش آموزان دوره دوم متوسطه، میزان گرایش به اعتیاد آنها کاهش و با افزایش میزان تنظیم شناختی ناسازگار دانش آموزان دوره دوم متوسطه، میزان گرایش به اعتیاد آنها افزایش پیدا می کند. نتیجه گیری: توانمندی های منشی و تنظیم شناختی سازگار می تواند گرایش به اعتیاد دانش آموزان دوره دوم متوسطه را به صورت مثبت و مستقیم و تنظیم شناختی ناسازگار می تواند گرایش به اعتیاد دانش آموزان دوره دوم متوسطه را به صورت منفی و معکوس پیش بینی کند.

Keywords:

گرایش به اعتیاد , توانمندی های منشی , راهبردهای شناختی تنظیم هیجان.