سیر تاریخی- فکری طریقت چشتیه (از آغاز تا پایان اعتلای آن)

چشتیه نام سلسله ای از طریقت های صوفیه، منسوب به مشایخ چشت،  ناحیه ای از هرات خراسان می باشد. موسس آن خواجه ابواحمد ابدال چشتی(متولد۲۶۰ه.ق) است. شجره ی طریقه ی چشتیه از طریق ابراهیم ادهم به امام باقر(ع) و از آن طریق به حضرت علی(ع) و پیامبر اکرم(ص) می رسد. پیروان این طریقت، حنفی مذهب هستند. طریقت چشتیه نقش مهمی در حیات فرهنگی و اجتماعی خراسان  و پس از آن شبه قاره هند داشتند. هدف پژوهش حاضر، بررسی سیر تاریخی طریقت چشتیه از آغاز تا پایان دوره اعتلای آن می باشد. برای انجام این مهم از روشهای توصیفی تحلیلی و میدانی استفاده شده است. سوال اصلی پژوهش عبارتست از «طریقت چشتیه در تحولات فرهنگی، اجتماعی و به تبع آن، سیاسی جهان اسلام، بویژه خراسان و شبه قاره هند، تا پایان دوره اعتلای خود، چه نقشی داشته و متقابلا چه تاثیراتی و تحولاتی از آن پذیرفته است؟» فرضیه تحقیق این است که طریقت چشتیه منشا خدمات مهمی در گسترش فرهنگ و تمدن ایرانی- اسلامی در جهان اسلام، بویژه در شبه قاره هند شد و متقابلا از محیط فرهنگی شبه قاره هند تاثیر زیادی پذیرفت.