تدوین الگوی تولید مبتنی بر پارادایم تولید اجتماعی

با توجه به ظهور مستمر فناوری های جدید و تغییر دائمی نیازهای مشتریان، تولید اجتماعی به یکی از پارادایم های مورد توجه در سطح جهان تبدیل شده است. هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی تولید اجتماعی در صنعت مبلمان است. این پژوهش در دو فاز اجرا شده است؛ در فاز اول و کیفی از نظریه داده بنیاد جهت شناسایی عوامل موثر در تولید اجتماعی استفاده شده و در فاز دوم و کمی از رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری (SEM) به منظور ارزیابی و اعتبارسنجی مدل مفهومی حاصل از مرحله قبل بهره جسته شده است؛ بنابراین این پژوهش از لحاظ هدف، بنیادی و از لحاظ نوع روش، توصیفی–اکتشافی است. ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی مصاحبه بوده و جامعه آماری این بخش نیز مدیران ارشد در صنعت مبلمان هستند و برای نمونه گیری در این بخش نیز از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها در بخش کمی پرسشنامه و روش نمونه گیری نیز تصادفی طبقه ای است. بر اساس نتایج کدگذاری باز و محوری در فاز کیفی عوامل ساختار غیرمتمرکز، فضای مشارکت، شبکه های اجتماعی، آموزش های شبکه ای، فناوری های اطلاعات و ارتباطات و ظرفیت های تحقیق و توسعه از جمله زیرساخت های لازم برای تولید اجتماعی شناسایی شدند. همچنین پایش محیطی، تجاری سازی محصول، توسعه ظرفیت های مشارکتی، مالکیت فکری ایده ها، ارزیابی ایده تا محصول و توسعه شبکه سازی به عنوان راهبردهای تولید اجتماعی دسته بندی شدند. نتایج فاز کمی نشان داد مهمترین راهبرد اجرای تولید اجتماعی توسعه شبکه سازی است و مهمترین بستر لازم برای پیاده سازی مفهوم تولید اجتماعی، تقویت فناوری های اطلاعات و ارتباطات است.

Keywords:

پاردایم های نوین تولید , پارادایم تولید اجتماعی , صنعت مبلمان