طراحی بهینه مبتنی بر قابلیت اطمینان در سامانه های جداساز لاستیکی هسته سربی در شرایط عدم قطعیت با روش فراکاوشی

سیستم های کنترل غیرفعال گروهی از ابزارهایی الحاقی به سازه هستند که با مکانیزم هایی مانند جداسازی پایه، اتلاف انرژی و انتقال انرژی موجب ارتقای عملکرد سازه می شوند. جداگر لاستیکی هسته سربی گروهی از ابزارهای کنترل غیرفعال می باشند که با مکانیزم قطع مسیر انتقال نیرو موجب بهبود رفتار لرزه ای سازه می شوند. رفتار جداسازهای لرزه ای براساس گروهی از پارامترهای مکانیکی توصیف می شود که عملکرد لرزه ای سیستم جداسازی را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین وجود عدم قطعیت در پارامترهای مکانیکی سیستم سازه ای و جداگرهای LRB در طراحی و ارزیابی عملکرد می بایست مورد توجه قرار گیرد. در این مقاله بهینه سازی طراحی جداگرهای LRB و تحلیل قابلیت اطمینان سازه های جداسازی شده بررسی شد. برای طراحی بهینه جداگر LRB از الگوریتم فراکاوشی CGO و برای تحلیل قابلیت اطمینان از روش FORM با الگوریتم HL-RF استفاده شد. همچنین برای ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه های جداسازی شده از شاخص های عملکرد سیستم کنترل استفاده گردید. به عنوان مطالعه عددی، یک سیستم سازه ای قاب برشی ۸ طبقه انتخاب شد. نتایج بهینه سازی طراحی نشان دهنده توانمندی الگوریتم CGO در حل مسئله طراحی جداگر LRB می باشد. در همین راستا شاخص های عملکرد گویای قابلیت بسیار مناسب جداگرهای طراحی شده در بهبود عملکرد لرزه ای سازه ها می باشند. همچنین نتایج تحلیل قابلیت اطمینان نشان داد که استفاده از جداگر LRB قابلیت اطمینان سیستم را افزایش می دهد. در این میان افزایش منابع و میزان عدم قطعیت موجب افزایش چشمگیر در احتمال شکست سیستم می شود.

Keywords:

جداساز لاستیک هسته سربی , بهینه سازی , عدم قطعیت , تحلیل قابلیت اطمینان