بررسی رابطه بین میزان قند خون ناشتا با شاخص های سلامت دهان و دندان در جمعیت ۱۵ تا ۷۵ ساله شهر کرمان

مقدمه:دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در جامعه جهانی است و می تواند تاثیرات مخربی بر روی بسیاری از بافت های بدن از جمله دهان و دندان داشته باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی رابطه بین میزان قند خون ناشتا (Fasting blood sugar یا FBS) و شاخص های سلامت دهان و دندان در جمعیت ۱۵ تا ۷۵ ساله شهر کرمان بود. شیوه مطالعه: در این پژوهش، ۵۹۰۰ نفر با طیف سنی ۷۵-۱۵ سال و بدون نسبت خانوادگی، به روش نمونه گیری خوشه ای یک مرحله ای شرکت نمودند. شاخص های سلامت دهان شامل شاخص دندان خراب، افتاده و پرشده (Decayed, missing, and filled teeth یا DMFT)، شاخص لثه ای (Gingival index یا GI) و شاخص پریودنتال جامعه (Community periodontal index یا CPI) و میزان FBS افراد اندازه گیری شد. رابطه متغیرهای مورد مطالعه با استفاده از آزمون های χ۲، همبستگی Pearson و Logistic regression در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ۰.۰۵ > P به عنوان سطح معنی داری داده ها در نظر گرفته شد. یافته ها:۱۲.۷ درصد افراد شرکت کننده سطح FBS بالاتر از ۱۲۶ میلی گرم بر دسی لیتر را نشان دادند. پوسیدگی دندان و بیماری های پریودنتال در افراد دارای FBS بالاتر از ۱۲۶ میلی گرم بر دسی لیتر نسبت به گروه دارای قند خون مساوی یا کمتر از ۱۲۶ میلی گرم بر دسی لیتر، بیشتر و تفاوت آن ها از لحاظ آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: ارتباط معنی داری بین شاخص های سلامت دهان و دندان و سطح FBS وجود دارد. بنابراین، رعایت بهداشت دهان و دندان در بیماران مبتلا به دیابت بیش از پیش مورد تایید قرار گرفت.

Keywords:

گلوکز خون , شاخص دندان خراب , افتاده و پرشده , شاخص لثه ای , شاخص پریودنتال