شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی میکروارگانیسم های شایع دستگاه ادراری در کودکان بستری با تشخیص پیلونفریت حاد

مقدمه:پیلونفریت یکی از شایع ترین بیماری های کودکان می باشد. درمان به موقع با آنتی بیوتیک مناسب نقش مهمی در بهبود بیماری و جلوگیری از پیشرفت و عوارض دراز مدت آن دارد. درمان تجربی پیلونفریت نیازمند شناسایی شایع ترین میکروارگانیسم های ایجادکننده و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها می باشد. با توجه به افزایش مقاومت به آنتی بیوتیک های موجود و تغییر الگوی مقاومت آن ها با گذشت زمان و در مکان های مختلف، این مطالعه با هدف بررسی شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی میکرو ارگانیسم های شایع دستگاه ادراری در کودکان بستری با تشخیص پیلونفریت حاد در شهر کرمان از فروردین ماه سال ۱۳۹۳ تا پایان اسفند ماه سال ۱۳۹۴ انجام شده است. شیوه مطالعه: در این مطالعه توصیفی-مقطعی ۱۸۱ کودک بستری با تشخیص پیلونفریت حاد مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه گیری در کودکان بدون اختیار به وسیله کاتتر ادراری و در کودکان دارای اختیار به روش نمونه وسط ادرار انجام شد. آنتی بیوگرام کشت های مثبت به روش دیسک دیفیوژن برای تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی میکروارگانیسم ها انجام گردید. یافته ها: در این مطالعه شایع ترین ارگانیسم، اشریشیاکلی با فراوانی ۷۲.۶% بوده است. این میکروارگانیسم بیش ترین مقاومت را در برابر آنتی بیوتیک های خوراکی کوتریموکسازول (۴۶.۶%) و سفالکسین (۴۶.۶%) و کم ترین مقاومت را در برابر آنتی بیوتیک خوراکی نیتروفورانتوئین (۲.۲%) و آنتی بیوتیک های وریدی سفتریاکسون (۳.۴%) و آمیکاسین (۳.۷%) نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مقاله پیشنهاد می شود در شهر کرمان در مواردی که لازم است، ادامه درمان پیلونفریت به صورت سرپایی انجام شود و از آنتی بیوتیک های خوراکی کوتریموکسازول و سفالکسین به دلیل مقاومت بالا استفاده نشود. با توجه به تمایل بیش تر به مصرف آنتی بیوتیک های تزریقی سفتریاکسون و آمیکاسین به علت مقاومت کم تر آن ها، توصیه به تغییر دوره ای استفاده از این دارو ها در درمان پیلونفریت حاد می شود تا از افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها جلوگیری شود.

Keywords:

پیلونفریت , کودکان , مقاومت آنتی بیوتیکی