بررسی رابطه میان میزان فعالیت جسمانی و سلامت اجتماعی با نقش تعدیلگر جو عاطفی در خانواده در میان دانشجویان دانشگاه پیام نور واحد دهبارز

هدف اصلی پژوهش بررسی رابطه میان میزان فعالیت جسمانی و سلامت اجتماعی با نقش تعدیلگر جو عاطفی در خانواده در میان دانشجویان دانشگاه پیام نور واحد دهبارز. کاهش تحرک و فعالیت های بدنی در زندگی روزمره که ناشی از توسعه و گسترش امکانات و امکانات رفاهی و شیوه های جدید زندگی است. سلامت جسمی و روحی فرد را به خطر می اندازد. با توجه به رشد روزافزون صنایع و ماشینی شدن زندگی در دنیای امروز، افراد کمتر به فعالیت بدنی می پردازند و به این ترتیب از نظر سلامت و آمادگی جسمانی روند نزولی را طی می کنند. فعالیت بدنی یک پدیده اجتماعی- فرهنگی است که با مجموعه ای از نهادها و ساختارهای اجتماعی پیوندی اندام مانند دارد. که این تحقیق از نوع توصیفی می باشد همانطور که میدانیم در محیط خانواده، روابط اجتماعی زمانی بهتر می شود که فرد بتواند احساسات، افکار، عواطف و انگیزه های دیگران را درک کند. هرکسی که همدلی دارد، یعنی دیگران را در موقعیت روانی خود قرار می دهد، می تواند سازگاری اجتماعی بسیار بهتری نسبت به کسانی که همدلی ندارند بر اساس نتایج پژوهش های به دست امده میان میزان فعالیت جسمانی و سلامت اجتماعی با نقش تعدیلگری تشویق کردن در خانواده در میان دانشجویان دانشگاه رابطه معناداری وجود دارد.

Keywords:

فعالیت جسمانی , نقش تعدیل گر , سلامت اجتماعی , فعالیت های بدنی