ارزیابی کنترل همروندی در پایگاه داده

مسئله ی کنترل همروندی در پایگاه داده ها امری ضروری و با اهمیت است. اجرای همروند تراکنش ها در یک سیستم مدیریتپایگاه داده، ممکن است منجر به ناسازگاری شود. ناسازگاری بر اثر مقادیر نادرستی است که برای داده های موجود، بر اثرتعارض و تداخل اجرای تراکنشها به وجود می آید. الگوریتم های کنترل همروندی، جهت تضمین اجرای همروند چندینتراکنش که به صورت همروند با داده های مشترک کار می کنند طراحی شده اند. در زمینه ی کنترل همروندی پایگاه دادهها، تحقیقات فراوانی صورت گرفته است که نتیجه آن، الگوریتم های متنوع کنترل همروندی می باشد. با توجه به الگوریتم هایمتنوع در این زمینه و این واقعیت که روز به روز بر اهمیت آنها افزوده میشود. در نتیجه عدم نظارت بر کنترل همروندیتراکنش ها ممکن است جامعیت و سازگاری داده ها با مشکلاتی مواجه شود. حجم های تراکنش روزافزون منجر به تجدیدفعالیت در پردازش تراکنش توزیع شده شده اند. مخصوصا، بخش بندی داده ها در میان چندین سرور می تواند توان عملیاتیرا با اجازه دادن به سرورها برای پردازش موازی تراکنش ها بهبود دهد. ولی اجرای تراکنش ها در میان سرورها، مقیاس پذیریو کارایی این سیستم ها را کاهش می دهد. شش پروتکل کلاسیک و مدرن را در چارچوب ارزیابی پایگاه داده ی توزیع شده یدرون حافظه ای با نام Denava ارزیابی می کنیم که یک مقایسه نظیر به نظیر بین هر یک فراهم می سازد. نتایج ما محدودیت های شدید موتورهای پردازش تراکنش توزیع شده را آشکار می سازند. همچنین، در آنالیزمان، به شناساییتنگناهای متعدد مقیاس پذیری مختص پروتکل می پردازیم. در نهایت به این نتیجه می رسیم که برای دستیابی به عملیات بامقیاس پذیری واقعی، راه حل های کنترل همزمانی توزیع شده باید به دنبال ارتباط تنگ تر با سخت افزار شبکه جدید (درسطح محلی) یا برنامه های کاربردی (بواسطه ی مدل سازی داده ها و اجرای مبتنی بر معانی) یا هر دو باشند.

Keywords:

زمان بندی توزیع شده , کنترل همروندی , سیستم پایگاه داده توزیع شده