پیش بینی آسیب فابینگ بر اساس تنظیم شناختی هیجان و خودکنترلی در نوجوانان

هدف پژوهش حاضر پیش بینی آسیب فابینگ بر اساس تنظیم شناختی هیجان و خودکنترلی در نوجوانان بود. در این پژوهش، جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بوده است. به منظور نمونه گیری از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شده و حجم نمونه شامل ۲۳۰ نفر دانش آموز دختر مقطع متوسطه اول در یکی از مدارس غیرانتفاعی شهر اصفهان بوده است. روش پژوهش از نوع پژوهش توصیفی بر مبنای همبستگی بود. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه های فابینگ، تنظیم شناختی هیجان و خودکنترلی استفاده شد. نتایج نشان داد که رابطه منفی و معناداری بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان مثبت و خودکنترلی با فابینگ وجود دارد و رابطه مثبت معنادار بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان منفی با فابینگ یافت شد. همچنین تنظیم شناختی هیجان و خودکنترلی توان پیش بینی آسیب فابینگ در نوجوانان را دارند.

Keywords:

آسیب فابینگ , تنظیم شناختی هیجان , خودکنترلی.