جایگاه و نقش معلم در تربیت تمام ساحتی

سهم و نقش  علوم و دانش های انسانی برای توسعه و تعمیق زندگی ابنای بشر غیر قابل انکار است.چون علوم انسانی را باید به مثابه فرایند،زمینه و شرایطی در نظر گرفت که به حیات انسانهای در جملگی عرصه ها جهت و معنا  می دهند.و قطعا سر اینکه اندیشمندان در تمام ازمنه بر نقش غیر قابل انکار و بی بدیل رشته های علوم انسانی تاکید و توصیه داشته اند را باید در همین معنا و مساله جستجو نمود. به رغم همه تاکیدات و توجهات،اما در بعضی شرایط علوم انسانی با فراز و فرودها و چالشها  و مضایق تند و شکننده گرفتار شده است واگر ریشه و خواستگاه دانش های جدید امروزی را از دوران رنسانس بدانیم. حاجت به استدلال فراوان ندارد که بنیان و شالوده علم جدید امروزی بر پایه های علوم انسانی استوار است.چون رویکرد دانشمندان به بازاندیشی در روشها و مبانی و اهداف علم با بازخوانی رشته های انسانی شروع شد.اما بواسطه اتفاقات بعدی که متاثر از شرایط اجتماعی،سیاسی،مذهبی،اقتصادی و.....است پیشرفت های علوم انسانی در قیاس با سایرعلوم دیگر آنچنان که باید اتفاق نیفتاده است.از طرف دیگر در دوران مدرن و نوین زندگی که انسانها به اصطلاح در صدد توسعه و آبادانی زندگی خویش هستند اهمیت علوم انسانی بیش از هر زمان دیگر رخ نموده است.چون پیشگامان توسعه را  اعتقاد بر این است که  اساس توسعه، انسان است.به دیگر سخن زمانی توسعه متوازن و بالنده اتفاق می افتد که انسان به تکامل و توسعه دست یابد.یعنی ضعف و توسعه نیافتگی ملل را باید در ضعف و توسعه نیافتگی علوم انسانی جستجو کرد.و علل موفقیت ملت ها را دربالندگی دانشهای انسانی.

Keywords:

معلم , تربیت تمام ساحتی , علم و دانش , تکامل , توسعه نیافتگی , علوم انسانی , موفقیت