مطالعه رابطه بین شادکامی و امیدواری با سلامت معنوی در میان گردشگران مذهبی

چکیده سابقه و هدف: دین و معنویت مشترک­ترین انگیزه های سفر هستند. مسافران با سنت های دینی به ویژه به دلیل نیاز به خودشناسی و اعتماد درونی جذب سفر زیارتی می­شوند. آنان به دنبال بیداری عاطفی دوباره، بهزیستی جسمانی و روانی، تحقق بخشی به خود معرفت و به دنبال آن طول عمر و سلامتی هستند. گردشگری دینی پدیده ای چندوجهی است که با مجموعه­­ای از انگیزه­ها ایجاد می­شود. یکی از مهم­ترین انگیزه­ها سلامتی است و ازآنجاکه شادکامی و امیدواری همواره از دغدغه های بشر بوده است و با توجه به مسائل و مشکلات روزمره می­تواند در جهت حفظ سلامت موثر باشد، این مطالعه در جهت بررسی رابطه بین شادکامی، امیدواری و سلامت معنوی در میان گردشگران مذهبی صورت گرفته است. روش کار: روش این پژوهش توصیفی، پیمایشی و از نظر معیار زمان پژوهشی مقطعی است. جامعه آماری تمامی گردشگران (زن و مرد) شرکت کننده در پیاده روی اربعین سال های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ بودند که در دامنه سنی ۱۸ تا ۶۵ قرار داشتند و در زمان جمع­آوری اطلاعات در شهر شیراز حضور داشتند. به دلیل اینکه آمار دقیقی از شرکت کنندگان در پیاده روی اربعین وجود نداشت، بر اساس جدول مورگان با ضریب خطای ۵% در جامعه آماری ۵۰۰ هزار و بالاتر ۳۸۴ نفر انتخاب شدند. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین سن و میزان سلامت معنوی پاسخگویان و تفاوت معناداری بین وضعیت تاهل و میزان سلامت معنوی وجود داشت. علاوه براین، بین شادکامی و سلامت معنوی و همچنین امیدواری و سلامت معنوی گردشگران مذهبی نیز در سطح اطمینان ۹۹% رابطه معناداری بین پاسخگویان وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به اینکه پیاده روی اربعین زمینه مناسبی را برای افزایش میزان سلامت معنوی فراهم می­کند، می توان با برنامه ریزی جهت افزایش میزان شادکامی و امیدواری در میان زنان و مردان در سنین مختلف در خلال این رویداد اقدام کرد. کلمات کلیدی: ...