بررسی پتانسیل انتشار ترکیبات آلی و فلزات سنگین از لوله های پلی اتیلنی

چکیده زمینه و اهداف: رهایش ترکیبات آلی و فلزات سنگین از لوله های توزیع آب شرب، اثر جدی بر سلامت مصرف کنندگان خواهد گذاشت. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر مشخصات کیفی آب و قطر لوله بر روی رهاسازی این ترکیبات شیمیایی در لوله های پلی اتیلنی است. مواد و روش ها: آزمایشات در لوله های پلی اتیلنی حاوی آب و در سه سیکل مختلف ۷۲، ۱۴۴ و ۲۱۶ ساعت انجام و تاثیر دما، pH، سختی و کلر باقیمانده آب و همچنین قطر لوله بر میزان رهایش ترکیبات آلی و برخی فلزات مورد بررسی قرار گرفت. ملاحظات اخلاقی در تمام مراحل انجام پژوهش رعایت شده است. یافته ها: با افزایش زمان تماس آب با لوله میزان رهایش کل کربن آلی (TOC) افزایش و غلظت روی آزاد شده کاهش یافت. غلظت سرب، کادمیوم و نیکل در همه نمونه ها پایین تر از حد تشخیص دستگاه بود. همچنین، عدد آستانه بو در تمامی نمونه ها پایین تر از حد مجاز استاندارد بود. علاوه بر این، نتایج نشان دهنده کاهش غلظتTOC و روی در آب با افزایش pH و سختی بود. افزایش دمای آب، افزایش قابل توجه غلظت TOC در آب را به دنبال داشت؛ با اینحال، با افزایش قطر لوله، میزان رهایش TOC و روی کاهش پیدا کرد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان می دهد که لوله های موجود از لحاظ رهایش فلزات سنگین به آب تهدیدی برای سلامتی ایجاد نمی کنند. با اینحال، هرچند مقادیر رها شده TOC در آب در مطالعه حاضر پایین بود، اما این موضوع نیازمند بررسی دقیق تر جهت تعیین نوع و آن ارزیابی ریسک هیدروکربن های آزاد شده بر روی سلامت افراد می باشد. کلمات کلیدی: کیفیت آب، لوله های پلی اتیلنی، شبکه توزیع آب، ترکیبات آلی، فلزات سنگین