بررسی کاربردی بودن برنامه آموزشی کارشناسی بهداشت عمومی از دیدگاه کارشناسان بهداشتی شاغل در دانشگاه علوم پزشکی گلستان

چکیده زمینه و اهداف: منابع انسانی، مهمترین منابع نظام های سلامت برای تحقق پوشش همگانی سلامت هستند. هدف این مطالعه، بررسی کاربردی بودن برنامه آموزشی کارشناسی بهداشت عمومی از دیدگاه کارشناسان بهداشتی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، ۲۹۶ نفر از کارشناسان بهداشت عمومی شاغل در دانشگاه علوم پزشکی گلستان به روش در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه های روا و پایا شده شرح وظایف شغلی، تعیین تناسب اهداف برنامه های آموزشی با نیازهای حرفه ای، تعیین عناصر موثر بر کیفیت برنامه ها و نیازهای آموزشی بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۳ و با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار برای داده های کمی و تعداد و درصد برای داده های کیفی) تحلیل شد. رعایت ملاحظات اخلاقی در تمام مراحل اجرای مطالعه درنظر گرفته شد. یافته ها: از دیدگاه کارشناسان، کاربرد دروس تئوری در عملکرد حرفه ای، ۴۸/۳% متوسط و کاربرد دروس کارآموزی در عملکرد حرفه ای، ۴۲/۶% زیاد ارزیابی شد. ۹۳/۹% از کارشناسان، اهمیت عامل "اساتید و مربیان مجرب" بر کیفیت برنامه های آموزشی را خیلی زیاد و زیاد ارزیابی کردند. دروس بیوفیزیک، بیوشیمی و اصول و مبانی جامعه شناسی، کم کاربردترین و دروس مصون سازی فعال و انفعالی، برنامه ملی مبارزه با بیماری های غیرواگیر و برنامه ملی مبارزه با بیماری های واگیر پرکاربردترین از دیدگاه کارشناسان بود. نتیجه گیری: برای ارتقای کیفیت آموزشی، کاهش واحدهای کم کاربرد و افزایش واحدهای پرکاربرد، ضروری است. تاکید بیشتر بر مهارت های عملی و توجه ویژه بر کارآموزی در عرصه می تواند منجر به تربیت فارغ التحصیلان با کیفیت و متناسب با نیاز جامعه گردد. کلمات کلیدی: برنامه آموزشی، نیازهای آموزشی، کارشناسی بهداشت عمومی