علل خشک شدن زاینده رود و اثرات زیست محیطی آن در استان اصفهان

خشکی زاینده رود و چالشهای زیست محیطی در اواخر دهه ۱۳۷۰ جریان زیبا و حیات بخش زاینده رود که مایه ی حیات را از ستیغ کوه های بختیاری به تالاب گاوخونی در شرقی ترین نقطه ی اصفهان می برد به ناگاه و پس از هزاران سال در نیمه ی راه از حرکت بازماند و همه را به تعجب و حیرت واداشت. ۱۸ مهرماه سال ۸۳ تاکنون به همت و دغدغه مردم و سازمانهای مردم نهاد اصفهان به نام روز نکوداشت زاینده رود نامگذاری شده تا در این روز اهمیت این رودخانه و جریان آب آن بیشتر معرفی و تبیین شود جریان آب در زاینده رود یک موضوع شهری استانی و محلی است که اگر صحبتهای کارشناسی و آینده نگری گذشتگان را بر اساس تصمیم شیخ بهایی ببینیم به اصل کارشناسی و نقش زیست محیطی این رودخانه پی خواهیم برد. آبی که در رودخانه زاینده رود جاری شده علاوه بر تاثیرات مثبت و کارآمد بر هوا، حفظ ابنیه تاریخی آرامش روانی و تامین آب مورد نیاز بخشهای کشاورزی بر حفظ تالاب گاوخونی و حیات این قسمت از اصفهان نقش دارد تا اینکه در جلوگیری از خشکی این تالاب از پخش ذرات معلق این زمین خشک در اصفهان تهران یزد و سمنان جلوگیری کرد. در زمانهای بسیار دور فاضلاب اصفهان به گاوخونی می ریخته و در حال حاضر برای جلوگیری از تبعات ناشی از دورانهای خیلی دور باید این نقطه همواره دارای آب باشد تا ذرات ناشی از فاضلاب در هوا پخش نشود و وزش باد آن را به مناطق مختلف کشور انتقال ندهد. کشاورزان و صنعت گران با روشهای مختلف سالیانه سهم خود را مطالبه و به آن دست پیدا میکنند اما سهم رودخانه برای تامین نیاز محیط زیست و آرامش مردم مطالبه نمی شود. تعامل بین مردم مسئولان متخصصان و سازمانهای مردم نهاد برای ارائه راهکار منجسم و کارآمد برای حیات زاینده رود را مهم بیان کرد و گفت: مدیریت کارآمد و جامع نگر تمامی نیازهای اقتصادی اجتماعی و محیط زیستی متاثر از آب زاینده رود را با همدیگر می بیند.