نقش تاب آوری اجتماعی در کاهش آسیب های ناشی از عوامل طبیعی متاثر از مناطق کویری( مطالعه موردی خشکسالی ، گرد و غبار،فرونشست زمین در شهرستان سمنان )

مخاطرات طبیعی واقعیتی است که امروزه بخش قابل توجهی از مناطق جنوبی شهرستان سمنان را تحت تاثیر قرار داده است. با توجه به اینکه در برخی مواقع، پیشگیری از وقوع این مخاطرات طبیعی میسر نمی باشد، لذا بررسی میزان تاب آوری در برابر مخاطرات طبیعی از اهمیت بالایی برخوردار است.هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تاب آوری اجتماعی در کاهش آسیب های ناشی از عوامل طبیعی متاثر از مناطق کویری (خشکسالی،فرونشست زمین،گردوغبار) شهرستان سمنان می باشد . پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی و از توع تحلیلی-توصیفی می باشد. این پژوهش با استفاده از مدل فازی به دنبال ارزیابی میزان تاب آوری ساکنین جنوبی شهرستان سمنان می باشد، در این راستا تعداد ۴۰ پرسشنامه در اختیار کارشناسان و متخصصان قرار گرفت که پایایی پرسشنامه توسط آلفای کرونباخ و روایی آن توسط متخصصان جغرافیا و برنامه ریزی شهری تایید شد. سوالات مشتمل بودند بر ابعادچهارگانه تاب آوری (کالبدی،اجتماعی، اقتصادی و نهادی) که توسط کارشناسان و دست اندرکاران پاسخ داده شد.با توجه به یافته های تحقیق بین میزان تاب آوری و مولفه های کالبدی، اجتماعی، اقتصادی،و نهادی رابطه معناداری وجود دارد. با این توضیح که هرچه میزان هر یک از مولفه ها پایین تر باشد میزان تاب آوری نیز کاهش پیدا می کند. نتایج تحلیل ها و آزمون های آماری نشان می دهند وضعیت تاب آوری شهرسمنان گرایش به سمت آسیب پذیری دارد.

Keywords:

تاب آوری , خشکسالی , فرونشست زمین , گرد وغبار , شهرستان سمنان