مقایسه تطبیقی دو الگوی سایبان متحرک سازگار در بهینه سازی همزمان نور روز و انرژی در ساختمان های اداری اقلیم گرم و خشک (شهر اصفهان)

در سال های اخیر با افزایش بحران انرژی بهویژه در کشورهای درحال توسعه، توجه طراحان به بهینهسازی مصرف انرژی در ساختمانها جلب شده است. براین مبنا، یکی از موضوعات مورد توجه معماران، فراهم نمودن شرایط آسایش بصری و نور روز مناسب برای بهرهوران فضا میباشد. این امر سبب استفاده مجدد از نور روز، بهعنوان یکی از مهمترین و در دسترسترین منابع تجدیدپذیر، گردیده است. از سویی، نور روز کافی که مهمترین عامل تامینکننده آسایش بصری ساکنین ساختمانهاست، تولید گرما مینماید که خود باعث افزایش مصرف انرژی سرمایشی به ویژه در اقلیم گرم و خشک می گردد. از اینرو، با توجه به بحران انرژی، توجه به معیارهای موثر در میزان مصرف انرژی و آسایش بصری ضروری بهنظر می رسد. یکی از روشهای موثر بهینه سازی مصرف انرژی ساختمان ها، سایبان ها می باشند. سایبان های متحرک بهدلیل امکان پویایی و سازگاری با نور روز و چرخش خورشید، می توانند کاربرد ویژه ای داشته باشند. هدف این پژوهش، بهرهگیری از ظرفیت های سایبان های متحرک در بهینه سازی نور روز و بهره وری مصرف انرژی بهصورت همزمان می باشد. روش تحقیق این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از دسته تحقیقات کمی است. ازنظر روش انجام کار، روش شبیه سازی مورد استفاده قرارگرفتهاست. پس از مدل سازی در نرم افزار راینو، بهعنوان مدل مرجع، حالت های کلی شامل بدون سایبان و حالت با سایبان نقابی و سایبان جمع شونده در جبهه جنوبی فضای اداری، شبیه سازی و تحلیل شدند. نتایج نشان میدهند با استفاده از سایبانهای متحرک در نماهای ساختمانهای اداری شهر واقع شده در اقلیم گرم و خشک اصفهان، میتوان به بهینهسازی سطح نور روز به میزان حدود %۱۵ و کاهش مصرف انرژی بیشاز %۴۸ دست یافت.

Keywords:

سایبان متحرک انطباق پذیر , اداری , انرژی , نور مفید روز , اقلیم گرم و خشک , اصفهان.