مروری بر جایگاه سایبان متحرک انطباقپذیر و تاثیر آن بر بهینه سازی نور روز و انرژی در ساختمانها

نور روز به عنوان عنصری حیاتبخش، همواره عاملی مهم و تاثیرگذار در طراحی معماری بوده است. از اینرو، معماران با بهینهسازی سطح نور طبیعی، در بهبود آسایش ساکنین در فضای داخلی، برای بازسازی و بهسازی کیفی فضای ساختمان ها بهره جستهاند، تا با وجود مصرف روز افزون انرژی در ساختمانها بهویژه در اقلیم گرموخشک و بحران انرژی با مدنظرداشتن و توجه کافی به مقولههای مهمی از جمله طراحی و ساخت بنا و ارتباط آن با انرژی و محیط زیست به این مهم دست یابند. تا به امروز، به گونهای رایج، طراحی نما عناصر ثابت هستند و به دلایل طراحی، فنی و اجرایی و اقتصادی، متحرک بودن عناصر نما مرسوم نمیباشد. در عین حال، به دلیل متغیر بودن مسیر چرخش زمین و تغییر فصول، مولفههای نور روز طبیعی به صورت لحظهای و مداوم، پویا بوده و باوجود نمای ثابت، امکان بهرهگیری از نور روز، به صورت بهینه وجود ندارد. یکی از دغدغههای امروز معماری پایدار، یافتن روشی است تا بتوان نور روز طبیعی در اکثر اوقات روز به صورت بهینه استفاده نماید. از این رو، طراحی سایبانهای نمای متحرک انطباقپذیر ساختمان مبتنی بر نور روز، یکی از نوآورانهترین و فناورانهترین روشهای بهرهگیری از نور روز طبیعی در ساختمان درعین بهینهسازی مصرف انرژی، در دو دهه اخیر دنیا میباشد. هدف این مقاله بررسی ویژگیهای سایبان متحرک انطباقپذیر بهمنظور تببین جایگاه این عنصور کاربردی در نماهای ساختمان های اقلیم گرم و خشک میباشد. روش تحقیق این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از دسته تحقیقات کیفی و به روش مطالعات کتابخانهای انجام شده است.

Keywords:

سایبان متحرک انطباق پذیر , انرژی , نور مفید روز , اقلیم گرم و خشک.