نقش اعتیاد به گوشی های هوشمند در پیش بینی وضعیت عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر دوره ی دوم ابتدایی سقز

هدف این پژوهش بررسی نقش اعتیاد به گوشی های هوشمند در پیش بینی وضعیت عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر دوره ی دوم ابتدایی سقز بود. پژوهش حاضر توصیفی _همبستگی با رویکرد پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر دوره ی دوم ابتدایی دوم شهرستان سقز (برابر با ۶۵۰۰ نفر) بودند که بر اساس فرمول کوکران تعداد ۳۶۳ نفر به عنوان حجم نمونه مشخص شد و شیوه ی نمونه گیری به شیوه ی تصادفی ساده بود. ابزار سنجش شامل پرسشنامه اعتیاد به گوشی های هوشمند سواری (۱۳۹۲) و پرسشنامه پیشرفت تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۴) بود. آزمونهای مورد استفاده در این تحقیق شامل آزمون پیرسون و رگرسیون در محیط اسپی اساس بود. یافته ها نشان داد بین مولفه های اعتیاد به گوشی های هوشمند با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر و پسر دوره ی دوم ابتدایی شهرستان سقز رابطه ی معنی دار وجود دارد. بین مولفه های پیشرفت تحصیلی با اعتیاد به گوشی های هوشمند در دانش آموزان دختر و پسر دوره ی دوم ابتدایی شهرستان سقز رابطه ی معنی دار وجود دارد. ۹/۱۸- درصد نمرات پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دوره ی دوم ابتدایی شهرستان سقز ناشی از نمرات اعتیاد به گوشی های هوشمند و ۶/۲۱- درصد نمرات دانش آموزان پسر دوره ی دوم ابتدایی شهرستان سقز ناشی از نمرات اعتیاد به گوشی های هوشمند می باشد. با افزایش میزان اعتیاد به گوشی های هوشمند، میزان پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر و پسر دورهی دوم ابتدایی شهرستان سقز کاهش پیدا می کند. در واقع ، اعتیاد به گوشی های هوشمند می تواند میزان پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر و پسر دوره ی دوم ابتدایی شهرستان سقز را به صورت منفی و معکوس پیش بینی کند.

Keywords:

اعتیاد به گوشی های هوشمند , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان دختر و پسر دوره ی دوم ابتدایی سقز.