چگونه به وسیله اقدام پژوهی پژوهش در عمل توانستم اضطراب یکی از دانش آموزانم را به روش تلفیقی بهبود بخشم ؟

یکی از اساسی ترین مشکلات دانش آموزان داشتن اضطراب است . در سال تحصیلی اخیر بنده با یکی از دانش آموزانم مواجه شدم که دچار اضطراب بود. او دارای صدای مرتعش و دستانی لرزان بود و نمی توانست هنگام صحبت کردن و یا به وقت امتحانات تمرکز داشته باشد؛ از قرار گرفتن در جمع و بحث و گفتگو با دیگر دانش آموزان می ترسید و آرام و قرارش را از دست می داد و در نتیجه نمی توانست مانند دیگر دوستانش در فعالیت های کلاسی پیش قدم شود. این عامل سبب شد تا من این مشکل را پیگیری نمایم و تا حد امکان در رفع آن تلاش کنم . پس از بررسی دریافتم که علت مهم اضطراب این دانش آموز اتکا به خانواده در دوران کرونا ، انجام تکالیف توسط مادر، آموزش ناکافی ، نگرانی از مطرح شدن در کلاس و درصورت اشتباه، مسخره شدن توسط دیگر دانش آموزان و همچنین ترس از تکرار خاطره ای ناخوشایند از یک اتفاق در سال های اخیر بود. اینجانب با استفاده از روشهای تلفیقی مانند ایجاد ارتباط با خانواده دانش آموز در خصوص تغییر روش مطالعه ی سارا ( اسم مستعار)، برگزیدن او به عنوان سرگروه و همیار کلاس ، مطرح کردن سوالات کلاسی از سارا و اجازه ندادن به دانش آموزان دیگر در هنگام پاسخگویی به سوالات، عضویت در کنفرانس های گروهی ، تشویق های مستقیم و غیرمستقیم او در کلاس ، حل بعضی کاربرگ های افزایش تمرکز و... توانستم این اضطراب و ترس را در دانش آموز کاهش دهم و تاحدودی او را به حالت اولیه تحصیلی و اجتماعی بازگردانم .

Keywords:

اضطراب , دانش آموز , روش های تلفیقی