مقایسه اثربخشی آموزش الکترونیک با آموزش حضوری در دانش آموزان مقطع ابتدایی

امروزه با توجه به تغییرات شتابنده فناوری اطلاعات و ارتباطات و با عنایت به ضرورت توجه نظام های آموزشی به تغییرات سریع فناوری در برنامه های آموزشی و فراهم نمودن زمینه های شکوفایی خلاقیت ، نوآوری و مهارت های تفکر و یادگیری دانش آموزان و نیز با عنایت به اینکه دانش آموزان دوره ابتدایی از لحاظ رشدی در دوره ای قرار دارند که نوع آموزش و یادگیری می تواند تاثیر عمیقی بر عملکرد کمی و کیفی آینده آنها داشته باشد، هدف اصلی از انجام پژوهش حاضربررسی اثربخشی به کارگیری روش های آموزش الکترونیک در مقایسه با آموزش های سنتی در دانش آموزان مقطع ابتدایی است که با استفاده از روش پژوهش کتابخانه ای و با مراجعه به سایت ها و مقالات معتبر در این زمینه اجرا گردید . بر این اساس ، پس از استخراج و تحلیل و دسته بندی موضوعی مطالب ، ابتدا به دسته بندی ویژگی های کودکان مقطع ابتدایی درپنج حوزه ویژگی های بدنی ، ذهنی ، اجتماعی ، اخلاقی و عاطفی پرداخته شد و سپس به بیان انواع آموزش الکترونیک ، محاسن و معایب آموزش سنتی و آموزش الکترونیک در پنج مقاله آموزشی ، اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی و فنی پرداخته میشود . بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش تفاوت معناداری میان اثربخشی یادگیری الکترونیکی و حضوری در مقطع ابتدایی وجود ندارد و هر دو روش دارای ویژگی ها و محدودیت های هستند که نادیده انگاشتن آن ویژگی ها ، اثربخشی یادگیری را می کاهد . بنابراین تنها راه گریز از آسیب ها و بهره گیری از مزایای هر دو روش آموزش ، ادغام آنها در برنامه های جاری مدارس به خصوص مدارس ابتدایی ، به طوری که آموزش متداول به شکل تلفیقی از آموزش سنتی و آموزش الکترونیک ارائه شود ، اجتناب ناپذیر باشد . با توجه به این مهم طراحی زیرساخت های منسجم و اثربخش جهت ارائه آموزش تلفیقی توسط سیاستگذاران و کارشناسان حوزه تعلیم و تربیت و آموزگاران ضرورت می یابد .

Keywords:

آموزش الکترونیک , آموزش حضوری , دانش آموزان دوره ابتدایی