نقش موزه ها در تحولات هنر شیشه نیمه دوم قرن بیستم

با ورود ماشین و شروع دوره انقلاب صنعتی، کارخانه های بزرگ شیشه برای برآورد نیازهای محصولات کاربردی در میزان انبوه بوجود آمدند. در دوره پس از انقلاب صنعتی، هنرمند در کارخانه های شیشه در قالب هنرمند طراح مطرح گردید و در اواسط قرن بیستم تلاش های هنرمند شیشه برای بیان شخصی در خلق آثار خویش منجر به شکل گیری «جریان هنر شیشه معاصر» درکشورهای غربی می گردد و مسیر آن از کارخانه جدا می شود. در این دوره موزه ها به عنوان نهادهایی که از حامیان قدرتمند هنر و هنرمند شیشه محسوب می شدند، نقش پراهمیتی در این تحولات به عهده داشتند. بدیهی است برای شناخت واقعی یک جریان و روند ساخت یابی نظام جدید نیازمند راه و طریق شناسایی صحیح می باشد. «نظریه ساخت یابی گیدنز» که به بررسی تعامل میان ساختار با عوامل انسانی می پردازد از این دست راهکارها است. از منظر این نظریه، «ساخت یابی» به شرایط حاکم بر استمرار یا تغییر شکل ساخت ها و بنابراین بازتولید نظام ها گفته می شود که به بررسی تاثیرمولفه های موثر در این روند می پردازد. این پژوهش با هدف ارزیابی نقش موزه ها در تحولات هنر شیشه نیمه قرن بیستم بر مبنای نظریه ساخت یابی آنتونی گیدنز، برای دستیابی به شناخت اهمیت نهاد موزه در شکل گیری جریان های هنری جاری در حوزه هنر شیشه درصدد پاسخ به این پرسش است که: تاثیر موزه ها در تحولات هنر شیشه در نیمه دوم قرن بیستم چگونه بوده است؟ این پژوهش نظری، از نظر راهبرد: کیفی، از نظر رویکرد: نظریه آزمایی و از لحاظ هدف: کاربردی است که داده های حاصل از روش استقرایی و محصول مطالعه منابع کتابخانه ای بوده است.

Keywords:

شیشه گری , موزه ها ی هنر , تحولات هنر شیشه , نظریه ساخت یابی , آنتونی گیدنز.