تاثیر میکروسیلیس و الیاف فولادی بر کاهش پدیده جداشدگی در بتن سنگین

امروزه با توجه به رشد فناوری در زمینه انرژی های نوین به خصوص انرژی هسته ای، استفاده از آن امری اجتناب ناپذیر است.در اثر وقوع واکنش های هسته ای، تشعشعات رادیواکتیو که برای سلامتی انسان ها مضر هستند متصاعد می شوند. از این رواستفاده از بتن سنگین به عنوان یک سپر مناسب در برابر تشعشعات رادیواکتیو، همواره مورد توجه پژوهشگران قرار گرفتهاست. یکی از مهم ترین مشکلاتی که در اجرای بتن سنگین بوجود می آید، بروز پدیده جداشدگی در مخلوط بتن به دلیلاختلاف چگالی مواد تشکیل دهنده آن است. در این پژوهش برای کنترل پدیده جداشدگی در بتن سنگین از الیاف فولادی۱/۵ درصد حجم بتن و پودر میکروسیلیس ۱۰ درصد وزن سیمان، استفاده گردیده است. جهت بررسی خواص مکانیکی و بدست آوردن روابط کالیبراسیون، آزمایش مقاومت فشاری و سرعت عبور امواج اولتراسونیک بر روی نمونه های استاندارد درسنین ۷،۲۸،۵۶،۹۰ روز صورت گرفت. برای پایش وضعیت جداشدگی در بتن سنگین، نمونه های منشوری به ابعاد۴۵×۱۵×۱۵ سانتیمتر که در راستای ارتفاع ۴۵ سانتیمتری بتن ریزی شده اند، ساخته شد. با عبور امواج اولتراسونیک در ترازهای فوقانی، میانی و تحتانی و با استفاده از روابط کالیبراسیون، مقاومت بتن در ترازهای یادشده مورد ارزیابی قرار گرفتهو وضعیت پدیده جداشدگی بررسی شد. نتایج حاصله نشان دادند که؛ طرح شاهد (فاقد میکروسیلیس و الیاف فولادی)،دچار ۴۶ درصد افت مقاومت فشاری در تراز فوقانی نسبت به تراز تحتانی شد. درحالیکه این مقدار در طرح حاوی الیاففولادی و طرح حاوی میکروسیلیس، به ترتیب به ۲۶ و ۹درصد تقلیل پیدا کرده است

Keywords:

بتن سنگین , مگنتیت , الیاف فولادی , میکروسیلیس , اولتراسونیک , جداشدگی , آب انداختگی