جذب دی اکسید کربن روی زئولیتها

پس از انقلاب صنعتی، غلظت گازهای گلخانهای در جو به سرعت افزایش یافت. گرم شدن کره زمین با انتشار گازهای گلخانهای ایجادمیشود و انتشار کربن دیاکسید از مهمترین دلیلهای آن محسوب میشود . در حال حاضر روشهای گوناگونی برای حذف کربندیاکسید از جریانهای گازی وجود دارد. یکی از روشهای پیشنهاد شده، استفاده از زئولیت به عنوان جاذب است که با روش غربالمولکولی، گاز کربن دیاکسید را جدا میکند. زئولیتها مواد معدنی هستند که عمدتا از آمینوسیلیکات تشکیل شدهاند. این مواد کهبه صورت کریستال و با تخلخل ریز هستند برای جذب سطحی دیاکسیدکربن بسیار مورد استفاده قرار گرفتهاند. مهمترین دلیلعلاقهمندی به دستهی زئولیتها این است که تعداد خواص آنها مانند اندازه تخلخل و ساختار یا ترکیب شیمیایی بر عملکرد جذبآنها تاثیر میگذارد. در این پروژه مروری از جاذبهای زئولیتی و میزان جذب و تاثیر ترکیب خوراک، دما، فشار و تبادل با کاتیونهابر ظرفیت جذب و نیز شرایط مناسب برای هر جاذب مشخص شده است. از نظر سینتیک جذب دیاکسیدکربن، زئولیتها به عنوانسریعترین جاذبها دستهبندی میشوند و در عرض چند دقیقه به ظرفیت تعادلی میرسند. کاهش نسبت سیلیسیم به آلومینیوم درساختار این جاذبها و افزایش تخلخل به افزایش ظرفیت جذب کمک میکند. نتایج نشان میدهد که زئولیتهای آلومیناسیلیکاتیکاتیونی گزینشپذیری بالائی دارند. در بین جاذبهای زئولیتی مطالعه شده، زئولیت NaX با نام تجاری ۱۳X بیشتر مورد استفادهقرار گرفته و جذب بالایی را نشان میدهد

Keywords:

دیاکسیدکربن , جذب سطحی , زئولیت , آلومینا سیلیکات