رابطه سبک های مقابله ای با نقش واسطه ای راهبردهای تنظیم هیجان در سازگاری اجتماعی دانش آموزان متوسطه اول شهرستان بابل

هدف پژوهش حاضر رابطه سبک های مقابله ای با نقش واسطه ای راهبردهای تنظیم هیجان در سازگاری اجتماعی دانش آموزان متوسطه اول شهرستان بابل بود. این پژوهش کاربردی از نوع تحقیقات پیمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل ۱۸۸۶۰ نفر از کلیه دانش آموزان متوسطه اول شهرستان بابل در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند که با نمونه گیری کوکران نمونه ای به حجم ۳۷۶ نفر به شیوه تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شده بودند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه استاندارد سبک های مقابله ای (کارور، اسکیر و وینتراب)، پرسشنامه استاندارد تنظیم هیجان (ERQ) و پرسشنامه استاندارد سازگاری (AIQ) است که هر سه مولفه پرسشنامه از روایی و پایایی بالایی برخوردار و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۸۹/۰، ۸۳/۰ و ۹۱/۰ بدست آمد. جهت تحلیل داده ها از فنون آمار توصیفی (جداول توزیع فراوانی، نمودارهای ستونی و میانگین و انحراف استاندارد)، و آمار استنباطی (آزمون کلموگروف اسمیرنوف، آزمون معادلات ساختاری) در نرم افزار SPSS و AMOS۲۲ استفاده شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که بین سبک های مقابله ای با نقش واسطه ای راهبردهای تنظیم هیجان در سازگاری اجتماعی دانش آموزان متوسطه اول شهرستان بابل رابطه معناداری وجود داشته است.

Keywords:

سبک های مقابله ای , راهبردهای تنظیم هیجان , سازگاری اجتماعی