بررسی راهکار های افزایش حساسیت عمومی و اجتماعی نسبت به ساخت جزایر مصنوعی در خلیج فارس از طریق تشکل های مردم نهاد و رسانه های اجتماعی و مجازی

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 11

This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ABUCONPA14_043

تاریخ نمایه سازی: 9 مرداد 1403

Abstract:

خلیج فارس، دریایی نیمه بسته با گستره ای برابر با ۴۰ هزار کیلومتر مربع است همچنین محیط زیست خلیج فارس به علت شرایط آب وهوایی، بسیار شکننده و آسیب پذیر است.هدف پژوهش حاضر بررسی راهکار های افزایش حساسیت عمومی و اجتماعی نسبت به ساخت جزایر مصنوعی در خلیج فارس از طریق تشکل های مردم نهاد و رسانه های اجتماعی و مجازی بوده است. در این تحقیق برای راهکار های افزایش حساسیت عمومی و اجتماعی نسبت به ساخت جزایر مصنوعی در خلیج فارس از طریق تشکل های مردم نهاد و رسانه های اجتماعی و مجازی از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است.برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری tتک نمونه ای استفاده شد. بررسی نتایج نشان داده که بین مولفه استفاده از تشکل های مردم نهاد و رسانه ها ی مجازی و نشریات تفاوت معناداری وجود دارد ). بنابراین می توان این چنین استنباط کرد که " استفاده از تشکل های مردم نهاد و رسانه ها ی مجازی و نشریات الکترونیکی " از نظر کارشناسان و متخصصان در حد"بالاتر از میانگین" ارزیابی شده است. همچنین بررسی نتایج نشان داده که بین مولفه های موانع فرهنگی، اطلاع رسانی و تولید اطلاعات با کیفیت ، مولفه اعتماد ، آمادگی دانشی ، آمادگی نگرشی مردم ، آمادگی مهارتی مردم و مولفه تهدیدات زیست محیطی در سطح معناداری ۰۵/۰ تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین می توان این چنین استنباط کرد که برطرف کردن موانع فرهنگی ، اطلاع رسانی و تولید اطلاعات با کیفیت، بهبود اعتماد و اطمینان مردم به رسانه ها و شبکه های اجتماعی، بهبود آمادگی دانشی ، نگرشی و مهارتی مردم در مورد شبکه های اجتماعی، رسانه های الکترونیکی و اینترنت ، و تهییج مردم از ریق تهدیدات زیست محیطی سواحل مصنوعی از نظر کارشناسان و متخصصان از راهکارهای افزایش حساسیت عمومی نسبت به جزایر مصنوعی در خلیج فارس از طریق شبکه های اجتماعی و رسانه های الکترونیکی است.

Authors

قاسم محمدی

کارشناسی ارشد علوم ارتباطات اجتماعی گرایش علوم ارتباطات اجتماعی ،علوم وتحقیقات تهران