بررسی برخی از شاخص های ایمنی ذاتی،آنزیم های متابولیکی کبدی، رشد و بازماندگی در ماهی زبرای (Danio rerio) تغذیه شده با سطوح متفاوت مخمر اتولیزشده بر پایه ساکارومایسس سرویسیه (Saccharomyces cerevisiae)

تحقیق حاضر با هدف تعیین اثرات جیره حاوی مخمر اتولیزشده بر عملکرد ایمنی ذاتی، آنزیم های متابولیکی کبد، رشد و بازماندگی ماهی زبرا انجام شد.تعداد ۴۸۰ قطعه ماهی زبرا به صورت تصادفی در آکواریوم هایی با حجم آب ۴۰ لیتر به مدت ۶۰ روز با سطوح مختلف مخمر اتولیزشده در جیره غذایی پایه شامل ۱، ۲ و ۵ درصد جیره به همراه یک گروه شاهد (سه تکرار) به میزان ۵ درصد وزن بدن مورد تغذیه قرار گرفتند. در پایان دوره، برای بررسی بازماندگی و عملکرد رشد زیست سنجی از تمام ماهیان صورت گرفت. برای سنجش برخی از شاخص های ایمنی ذاتی سرم مانند ایمونوگلوبولین کل، پروتئین کل، آلبومین و بررسی آنزیم های متابولیکی کبد (آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترنسفراز، آسپارتات آمینوترنسفراز) از ماهیان به منظور تهیه سرم بطور تصادفی نمونه برداری صوررت گرفت (۵ قطعه از هر تکرار). داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS از طریق آنالیز واریانس یکطرفه مورد تجزیه و تجلیل قرار گرفتند. یافته های حاصل نشان داد که تغذیه ماهیان زبرا با سطوح متفاوت مخمراتولیزشده تاثیر معناداری در عملکرد رشد، درصد بازماندگی و آنزیم های کبدی گروه های تیمار در مقایسه با گروه شاهد نداشت (۰۵/۰مخمر اتولیزشده به میزان ۵ درصد جیره بود (۰۵/۰>p). به طور کلی، نتایج نشان داد که استفاده از مخمراتولیزشده علی رغم اثر روی رشد، آنزیم های کبدی و بازماندگی، توانست سبب بهبود شاخص های ایمنی ذاتی در ماهی زبرا شود و بهترین سطح پیشنهادی در تحقیق حاضر، میزان ۵ درصد جیره مخمر اتولیزشده معرفی گردد.

Keywords:

ماهی زبرا , مخمر اتولیزشده , ایمنی ذاتی , رشد , آنزیم های متابولیکی کبد