بررسی مبانی برنامه ریزی آموزشی (با تاکید بر آموزه های اجتماعی نهج البلاغه)

آموزش به عنوان یکی از ابعاد در نظام کشورها و جوامع می باشد. پس باید طوری طراحی شود که از یک سو افراد را برای ایفای نقش به عنوان یک عنصر فعال در جامعه یاری دهند و از سوی دیگر همگام با تغییرات اجتماعی به مسائل و مشکلات پیش روی فرد بپردازد. شرط تدوین برنامه ریزی آموزشی کارآمد در یک جامعه آن است که بتوانیم متناسب با آن را، با رویکرد بومی مشخص کنیم تا نتایج و پیامدهای برنامه ریزی آموزشی پاسخ گوی سوالات و ضرورت ها و نیازهای جامعه باشد. نظر به اینکه در شرایط کنونی به بومی سازی علوم انسانی در علوم تربیتی تاکید می شود و سخنان امام علی (ع) در نهج البلاغه در خصوص ابعاد مختلف حیات اجتماعی که نوعا با برنامه ریزی آموزشی در ارتباط هستند اطلاعاتی به دست آوریم و بر مبنای آن اطلاعات، دلالت هایی مشخص برای برنامه ریزی آموزشی ارائه دهیم. شناخت نظام اجتماعی از طریق کنکاش در دیدگاه های امام علی (ع) به معنای الگوگیری مستقیم از روش های الهی، دانش ها و مهارت ها، رفتارهایی است که انسان را به بندگی در مقابل خداوند و تنظیم روابطی مبتنی بر معیارهای الهی بکشاند که با فطرت انسان سازگاری داشته باشد و به معنای سازگاری با ارزش های حاکم بر یک جامعه نمی باشد. پس کنکاش عمیق و گسترده ای در حوزه ی مبانی اجتماعی بر مبنای آموزه های اجتماعی نهج البلاغه امام علی (ع) لازم است تا به هدف مورد ذکر دست یابیم. از طرفی بابد به این نکته بپردازیم که اجتماعی بودن به منزله یکی از مسائل مهم تعلیم و تربیت تلقی می شود.

Keywords:

نهج البلاغه , امام علی (ع) , برنامه ریزی آموزشی , آموزه های اجتماعی