نقش اردو های آموزشی در تربیت دانش آموزان

اردو یکی از فعالیت های فوق برنامه در مدارس است که بر اساس سن دانش آموزان و امکانات مدرسه، با اهداف مشخص تربیتی، آموزشی و تفریحی اجرا می شود. در گذشته ها یا نیز مفهوم اردو رفتن یا اتراق کردن را در ییلاش و قشلاق کردن یا مسافرت ها دیده ایم. تربیت گروهی و آموزش بر اساس تجربه، در روانشناسی یک شیوه بسیار موثر محسوب می شود. تاثیر اردو بر دانش آموزان نیز می تواند به صورت غیرمستقیم و به دلیل ذات اردو باشد که یک فعالیت اجتماعی و گروهی است.محیط مدرسه و خانه به دلیل محدودیت های آموزشی یا حمایت هایی که صورت می گیرد، برای شناخت کافی از توانایی ها و علایق بچه ها کافی نیست. اردوی دانش آموزی می تواند این خلا را به خوبی پر کند و آزادی عملی بیشتری برای کودکان و نوجوانان را در قالب قوانین و ضرورت های برگزاری اردوها ایجاد کند.مجموع این موقعیت ها توانمندی های فردی، اعتماد به نفس و آداب اجتماعی دانش آموزان را بالا می برد. شناخت کودکان و نوجوانان از مشکلات، سختی ها، موقعیت های جغرافیایی و آشنایی با طبیعت در طول اردو بهبود پیدا می کند. تعلیم و تربیت یکی از مهمترین اموری است که بشر از دیر باز به آن پرداخته و با افزایش آگاهی انسان از اهمیت ضرورت این فرایند، سعی شده است که بیشتر قانونمند و هدف مدار شود.اردو در حقیقت بخشی از جریان تعلیم وتربیت است که بچه ها به دور از فضای بسته کلاس و اغلب در هوای آزاد و فارغ از مقررات و قوانین خاص مدارس و براساس علایق و رغبت های خود به فعالیت های ویژه می پردازند و از این رهگذر شخصیت آنها در ابعاد ذهنی، عاطفی، اجتماعی، اخلاقی و … به طور متعالی رشد می یابد.